Maar meer nog is het de dag, waarop christenen in de hele wereld de dood van Jezus aan het kruis herdenken. Kortom, in het geloof van zeer veel mensen is Goede vrijdag een cruciale dag.
Kijken we in de Dikke van Dale bij het woord "passie", dan krijgen we deze betekenis:
pas·sie de; v 1 het lijden van Jezus 2 -s hartstocht, drift; hartstochtelijke liefhebberij
Op deze dag van het lijden had ik de euvele moed om een afspraak te hebben met de tandarts, maar gelukkig vond mijn trainingsmaat Arthur van Winsen, dat ik erg goed mijn best had gedaan met tandenborstel en tandenstokers. Derhalve restte mij nog een tweede mogelijkheid om te kunnen lijden: ik zou de eerste 30 km als training voor de marathon van Leiden gaan lopen. Maar dat valt niet mee, als je in vorm bent.
Om 1 uur vertrok ik van huis om naar Hans Boers te lopen. Hij woont ongeveer 10 km bij me vandaan. Onderweg moest ik onwillekeurig denken aan de kruiswegstaties, die deze middag in veel katholieke kerken gehouden zouden worden. In mijn jeugdjaren gingen we daar met de katholieke jongensschool altijd naar toe. Daarna begon de Paasvakantie. Die had je nog in die jaren.
Dit jaar zit de katholieke kerk echter in zwaar weer, doordat een (on)behoorlijk aantal geestelijken bij "het kruis" heel andere gedachten had. Vermoedelijk wist de leiding van dit misbruik af, maar keek ze even de andere kant op of kneep ze een oogje dicht. Gedogen is ook bij uitstek een katholiek woord. De leer is strak en streng, maar in de praktijk lichten we er massaal de hand mee.
Zo is in de media het beeld ontstaan, dat vrijwel iedere priester zijn handen niet thuis kon houden, maar dat is totaal bezijden de waarheid. Er waren rotte appels in de fruitmand en iedere rotte appel is er een te veel. Maar de meeste geestelijken zijn gewoon te vertrouwen en door de mildheid, die de meesten van hen kenmerkt, zijn het in het algemeen aangename gesprekpartners. Ook zij worden nu ten onrechte besmeurd, doordat de de wandaden van de rotte appels, naar katholiek gebruik, waren toegedekt met "de mantel der liefde".
Het valt inderdaad niet mee, om een het leven van een heilige te moeten leiden...
Bij Hans aangekomen besloten we door te lopen naar de sluizen van Leidschendam en vandaar over het fietspad aan de kant van de A4 naar de Kniplaan. We werden op dit laatste stuk door 3 mountainbikers ingehaald. Onder hen was IJVL-lid Jos Dohle. Al lopend kwamen we uit bij de Vogelplas, waar we de afgelopen 3 winters het laatste deel van de tweede verklaring van passie, te weten hartstochtelijke liefhebberij, naar hartelust uit konden leven.
Het tempo lag bij het lopen met Hans wel wat hoger, maar de benen konden het wel hebben vandaag. Terug bij het huis van Hans dronk ik een glas water en at ik wat, alvorens ik weer op weg ging voor de derde 10 km.
Tot station ging het vrij soepel, maar de laatste 4 km was de Schwung er wel uit. Het was werken geblazen, maar dat hoort er nu eenmaal bij: bij een marathon kom je dit punt ook altijd wel ergens tegen. Op deze verder droge doch winderige vrijdag kreeg ik een klein buitje te verwerken, maar dat mocht de pret niet drukken.
Het lopen van de eerste 30 km, normaal gesproken de zwaarste, was niet bepaald een lijdensweg geworden bij het uitleven van mijn passie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten