In het buitenland zullen ze vreemd opgekeken hebben van dit onthaal van Oranje, dat immers GEEN wereldkampioen geworden was, maar Nederlanders laten zich geen alternatieve Koninginnedag door de neus boren. Het werd dus een heus volksfeest zonder wanklank in Mokum.
Terwijl diverse politici uiterst moeizaam bezig waren om een paars plus kabinet samen te stellen, deed het gezegde "Waar twee honden vechten om een been, gaat de derde er mee heen" weer eens opgeld, getuige deze foto van het zojuist door koningin Beatrix beëdigde kabinet Van Marwijk op het bordes van Huis Ten Bosch.
Zelf ben ik trouwens niet naar Amsterdam geweest. Ik had andere dingen te doen, zoals de wekelijkse droogtraining van de IJVL. In de zomer leg je immers de basis voor een goed schaatsseizoen. Pieter Smit had weer een hele gevarieerde training uitgedacht, met coördinatie-oefeningen, waarbij ook snelheid, kracht en uithoudingsvermogen flink getest werden. We krijgen dit seizoen een heel scala aan nieuwe oefeningen, hetgeen trainingstechnisch zeer goed is: juist van nieuwe prikkels wordt je beter en sterker.
De skeelertraining van woensdagavond viel door de flinke regen- en onweersbui letterlijk in het water, net als de rijtoer van Dirk Kuijt door Katwijk.
Bondscoach van Marwijk werd een dag later in Meerssen in Zuid-Limburg gehuldigd.
Op vrijdagochtend was op het nieuws, dat bisschop Punt pastoor Paul Vlaar uit Obdam had geschorst vanwege de zogenaamde Oranje-mis afgelopen zondag.
Hebben ze eindelijk eens iemand, die de kerk na alle schandalen rond kindermisbruik weer vol weet te krijgen, is het weer niet goed. De leiding van de kerk is het spoor helemaal bijster. Vroeger plachtte de katholieke geestelijkeheid dit soort zaken met een knipoog te bekijken. Dat was juist één van de charmes van de kerk: je leerde er om jezelf niet zo serieus te nemen. De regels waren streng, maar we gingen er zeer soepel mee om.
Deze gezellige speelsheid trof ik 's middags aan in Hoogmade, waar tante Rie van der Ploeg, één van de tantes van de advocaat, haar 100e verjaardag vierde. Zoiets maak je niet iedere dag mee. Sterker nog: in mijn toch zeer uitgebreide familie was dit de eerste, die deze mijlpaal haalde.
Vanaf mijn werk in Katwijk fietste ik om 1 uur naar Hoogmade langs de Boskade, waar ik deze winter diverse keren langsgekomen was. Toen was het een paar gaden kouder....
In een van de zaaltjes vlak bij de katholieke kerk van Hoogmade kon ik voor het eerst van mijn leven een honderdjarige de hand schudden.
En daar dit voor de burgemeester van Kaag en Braassem ook geen dagelijkse kost zal zijn, kwam deze vrouw met haar ambtsketting om naar voren, om een korte toespraak te houden. Het duurde even, voordat de neven en vooral nichten van de familie Lieverse stil waren.
Om half 4 was de receptie afgelopen met een uitloop, zeg maar een verlenging, van een half uur. Om kwart voor 5 was ik eindelijk weg. Je zag zoveel familieleden, die je jaren niet gezien had, dat je telkens nog even bleef bijkletsen. Maar er komt een herkansing: op 10 oktober komt er een familiereünie van de familie Lieverse. En dat past wel bij deze gezellige, zachtmoedige mensen: 10-10-10.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten