Deze spiegelgladde ijsvloer lag zoals gebruikelijk ook in de Leidse IJshal. Bij binnenkomst werd al gevraagd, of ik niet naar de Vogelplas moest. Helaas kan dat niet na 1 nacht vorst als er 3 dagen dooi aan vooraf gegaan is. Toen ik over de busbrug over de Rijn fietste, lag deze rivier nog aan beide zijden helemaal open.
Zodoende reed ik met 20 "Krasse knarren" de gebruikelijke piramide van 125 rondjes. In het begin had ik best moeite met de bochten. Het ijs was keihard, zodat het aanvoelde, alsof mijn schaatsen bot begonnen te worden.
Het keerpunt kwam, zoals gebruikelijk bij de 25 rondjes, die ik op kop reed. Deze lopen weer erg lekker en dat gevoel neem ik mee in de rest van de 25 kilometer schaatstraining.
Na mijn 25 rondjes zei Wim van Huis: "Goed gedaan, Bert!"
Bert Raaphorst, die tussen ons in reed, keek Wim niet begrijpend aan....
Na afloop reed ik nog even naar mijn dochter, die op de binnenbaan aan het kunstschaatsen was.
Daar intussen de Zamboni de buitenbaan op gekomen was, ging ik over de trap. Zo zag ik een jongen van 3 jaar, die met zijn moeder kwam schaatsen. Hij begon, heel traditioneel, op Friese doorlopers.
Die jongen komt er wel.
Of wij nog op de Vogelplas komen, is echter een groot raadsel. Alleen als het vandaag blijft vriezen en het kwik vannacht flink onder nul duikt is er morgenochtend een kleine kans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten