dinsdag 7 juli 2020

Once upon a time in the west

Op de dag, waarop Ennio Morricone was overleden, vertrokken we naar het meest westelijke punt van de omgeving van Leiden: het strand. Om 7 uur fietste ik naar Jos Drabbels. Daar werden we opgepikt door Hans Boers. Met hem reden we mee naar ons gezamenlijke verzamelpunt: de ijsbaan van Katwijk.
Hoewel de wind nog niet bepaald weg was, stond de windsnelheid in geen verhouding tot de windkracht van de ochtend. Toen was ik met de biebauto langs de scholen gereden om kratten te wisselen. Op de Boulevard kon ik heel veel witte schuimkoppen op zee zien. Dan weet je genoeg.
Het werd net eb, dus de 12 IJVL-ers hadden een breed strand ter beschikking. Dat kwam goed uit, want de trainer was ook een Breed.
Ik hecht altijd aan souplesse, daar dit voorkomt dat je met je krachten smijt. Dit liet ik dan ook tot uiting komen in de oefeningen. Na het inwerken begonnen we met een drietal Steigerungen vanaf de vloedlijn. Je moest naar de dichtstbijzijnde blauwe vuilnisbakken rennen, daar omheen lopen en terug sprinten. Na de derde keer ging je je bovenbenen goed voelen.
We wandelden naar de strandstoelen toe. De strandstoelslalom was ditmaal een échte uitdaging. Het opgestoven zand kwam op sommige plekken rondom de strandstoelen tot anderhalve meter hoog. Zeg nou maar niet, dat ik als trainer geen rekening hou met de anderhalvemetermaatregelen!
Het was dus niet alleen slalommen, maar tegelijkertijd omhoog en omlaag in het mulle zand. Ideaal om zowel souplesse als kracht wilt trainen. Na een keer heen en weer lopen tussen 20 strandstoelen door, was je aardig kapot.
Op de vraag van een van de IJVL-ers, wat dit met schaatsen te maken had, kon ik rustig antwoorden, dat je bij natuurijs soms door sneeuwhopen moet klûnen.
We wandelden naar de dichtstbijzijnde duinopgang, waar we een drietal Steigerungen omhoog zouden maken. Daarna liepen we over het schelpenpad op de top van het duin in zuidwaartse richting.
Bij een minder steile opgang deden we een drietal Steigerung omhoog en omlaag, waarna een blokje buikspieroefeningen aan bod kwam, voordat we naar de vloedlijn liepen. Vandaar liepen we over het brede strand terug. Tussendoor deden we nog diverse oefeningen, te beginnen met het als laatste van een lijn dribbelaars naar voren sprinten. Iedereen kwam een keer aan de beurt.
Dit treintje maakte plaats voor een piramide van een halve en een hele minuut statisch zitten met tussendoor een minuut dribbelen. Verder deden we nog schaatsstappen en bochtstappen.
Na de training togen we met het grootste deel van de droogtrainingsgroep naar "Het Wantveld", waar we op het terras op deze frisse avond een eerste afzakkertje nemen.
Hen van den Haak en Wil Verbeij waren ook op deze gezellige afsluiting af gekomen. Gezellig koutend waren we toe aan een tweede drankje op het strandterras.
Terug in de auto hoorden we, dat country & westernzanger Charlie Daniels was overleden.
Het was voor de muziek een treurige dag. Het was niet zomaar "Once Upon a Time in the West".

Geen opmerkingen: