woensdag 15 februari 2023

Het mooiste moment van het schaatsseizoen

Vanmorgen konden we aan de kantelramen zien, dat het vannacht gevroren had.

Op de buitenzijde van het dubbele glas stonden ijsbloemen. Op klomphoogte kwam het bijna tot matige vorst.

Dat was een enorm verschil met de middagtemperaturen.

Een schoolvoorbeeld van de zaagtand.

Met de rijp op het gras, letterlijk rijp en groen, fietste ik naar de Vondellaan, waar ik als invaller les ging geven bij de beginnersgroep in de Leidse IJshal. Deze groep bestond uit een zestal schaatsers. Bij hen zag ik alle beginnersfouten, die ik in de loop van de 43 jaar schaatsen in de Ton Menken IJsbaan beetje bij beetje achter me heb kunnen laten.

Dat is het grote voordeel van ervaring. Elfstedenmaat Frits van Huis omschreef het eens heel kernachtig: "Ervaring is vooral weten, wat je niet moet doen!"

Na het inrijden keerde ik terug naar de basis: druk op de hiel, van hieruit werken aan het glijden. Het hele riedeltje, dat ik normaal bij een eerste schaatsles speel, kwam eruit. Althans, bijna.

Ik wist, dat hij aan de revalidatie was begonnen en dat het de goede kant op ging, maar onverwachts kwam de trainingsmaat, die in oktober met de ambulance naar het ziekenhuis was gebracht, op zijn schaatsen aangereden. Eerst met een rekje, daarna los. En met een goede techniek.

We hebben dit seizoen veel mooie momenten  beleefd, vooral bij het schaatsen op natuurijs in Warmond en op de Schenksloot, maar de terugkeer van mijn schaatsvriend is zonder twijfel het mooiste moment van het schaatsseizoen!

Na alle doorstane ellende was hij toch eerder aan het schaatsen dan gedacht. 

Het leven is kwetsbaar.
Maar de levenskracht is soms onverwoestbaar.
Dat het weerzien op deze plaats soms emotioneel was, dat is te begrijpen. De achtbaan van het leven in een notendop. 

Het had in oktober heel anders af kunnen lopen.
Letterlijk....
Na de koffie, thee en warme chocolademelk deed ik nog wat boodschappen in de Leidse binnenstad, waarna ik doorfietste naar de bouwplaats van IJshal "De Vliet".
Ik praatte met één van de bouwvakkers, die net aan zijn schafttijd bezig was. Het was de eerste keer, dat hij een ijsbaan bouwde. De bouw loopt goed op schema.
Via het smalle fietspad langs de Vliet fietste ik terug naar de Stevenshof in de wetenschap, dat ik vandaag het mooiste moment van het schaatsseizoen heb beleefd.

Geen opmerkingen: