Driekoningen

"Driekoningen maakt of breekt de brug" is één van de meest bekende weerspreuken en er zit een zeer grote kern van waarheid in. Dit keer vroor het hard met Driekoningen: in Maastricht zelfs 14 graden onder nul. Hier zal het pakweg de helft zijn geweest, voldoende om op de Vogelplas weer een stevige, spiegelgladde ijsvloer te krijgen. De dooi van zondag en maandag had als een soort enorme dweilmachine gewerkt. Het ijs was lekker hard. Het was een prachtig gezicht om aan de zuidzijde van de plas, waar ribbeltjesijs lag ten gevolge van bevroren golfjes, dat je door het zonnige weer een soort "fonteintje" van ijssplinters van de schaatsen af zag spetteren als je voorganger over de ribbels heen roste. Hoe hoger het tempo, hoe mooier het fonteintje. Om kwart over 10 stond ik op het ijs. Het was nog behoorlijk koud, maar gaandeweg de dag werd het steeds lekkerder. De wind was niet al te hard, de zon scheen de hele dag en langzaam klom de temperatuur tot net onder het vriespunt. Kortom: ideale weersomstandigheden. Het werd naarmade de dag vorderde dan ook steeds drukker op de Vogelplas. Gezellig druk. Terwijl ik aan het zesde rondje bezig was, werd ik ingehaald door the Shoes: Willem van Huis, Henk, Jan en Michel Versteegen en Richard Dieke. Met hen reed ik op tot ronde 19, toen zij het ijs verlieten. Kees Borst had zich ook bij onze groep aangesloten en hij nam heel veel kopwerk. Een echte natuurijsschaatser! Het is geen toeval, dat hij in 1996 Nederlands kampioen op natuurijs bij de veteranen is geworden. Hoe zo'n treintje op de Vogelplas eruit ziet is hier te zien: 

Het tempo lag lekker hoog, maar zonder dat je jezelf opblies. Op een gegeven moment moest ik lossen en dan kom je er niet meer bij. Geen probleem. Er reden genoeg bekenden. Met o.a. Bauke Dooper en Marcel van der Klaauw reed ik in een iets rustiger tempo de volgende serie van 10 ronden, waarna ik de rest van de middag veelal opreed met "de bonte dinsdagavondtrein" van de Leidse IJshal. Met o.a. Henk, Hans, Loek, Nico en Rein, waar ik ieder dinsdagavond ook mee schaats, reed ik nog eens 20 ronden, waardoor ik met 50 rondjes van gemiddeld 2,5 km op 125 kilometer uitkwam. Om 10 voor 4 deed ik mijn schaatsen uit. Nog even gesproken met Jos Fugers en mijn collega Aafke van Duijn en op de fiets naar huis. Ik ben in ieder geval klaar voor de Elfstedentocht. Nu het ijs in Friesland nog. Gisteren is er nog bemalen, terwijl volgens Bauke Dooper, die dagelijks contact heeft met zijn familie in Friesland, in die provincie bijna uitsluitend op ijsbanen wordt geschaatst. Zuid-Holland is een stuk kouder dan Friesland. Dat is wel eens anders! Maar we hoeven niet te wanhopen: dit jaar maakt Driekoningen de brug!