Momenteel ben ik aan het lezen in "De koude kruistocht" van de Friese schrijver Hylke Speerstra. Dit boek met schaatsverhalen is een speciale uitgave ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van de Elfstedentochtvereniging. Mijn lidmaatschapsnummer 57532 staat voorin, uiteraard met mijn naam.
De verhalen, waar de Elfstedentocht als een rode draad doorheen loopt, zijn goed geschreven. Speerstra is dan ook een rasverteller. In zijn (schaats)verhalen weet hij je telkens weer op het verkeerde been te zetten. Het meest geslaagde verhaal in de bundel is "Het verraad", waarin je vanaf het begin van het verhaal een verkeerde voorstelling van de wraak van de naar Canada geëmigreerde Nederlander hebt.
Ondanks dat Hylke Speerstra een van de beste schrijvers in Nederland is, zal hij geen literaire prijzen in de wacht slepen. Dat ligt niet aan de kwaliteit van zijn verhalen, maar heeft er mijns inziens meer mee te maken, dat hij niets van doen heeft met de Amsterdamse grachtengordel.
Hij heeft veel geschreven over schippers, zoals "Met de kloten voor het blok" en "Bij nacht en ontij", en over schaatsen: "Helden van de armoe", onlangs herdrukt als "IJsliefde", "De koude erfenis" en het hierboven al beschreven "De koude kruistocht". Als bibliothecaris en schaatsliefhebber kan ik jullie deze boeken van harte aanbevelen.
Zelf was Hylke Speerstra trouwens een begenadigd schaatser. In 1978 werd hij Nederlands kampioen marathonschaatsen op kunstijs bij de veteranen, een titel, die Kees Borst, met wie ik regelmatig schaats in Leiden, in 1983 won. Ik kan me zodoende een aardig beeld vormen van het tempo, dat Hylke Speerstra kon ontwikkelen. Gelukkig voor ons, heeft hij niet alleen zijn schaatstalent ontwikkeld, maar ook zijn schrijftalent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten