Gisterenavond kreeg ik van Henk Distelveld de vraag, waarom ik op zondagochtend niet kwam schaatsen. De reden is, dat ik al vrij veel in de IJshal te vinden ben. Deze week om precies te zijn 6 keer. Drie keer 's ochtends bij het lesgeven (maandag 147 kinderen, gisteren, toen ik er niet was 108 en vanochtend 183 kinderen), gisterenavond trainen voor mezelf op een druk bezette ijsbaan, waarbij ik het eerste uur niet lekker in mijn slag kwam en tijdens het tweede uur werkijs had. Vrijdagmiddag geef ik les voor de IJVL en zaterdagavond geef ik training bij het G-schaatsen. De boog kan niet altijd gespannen zijn.
Afgelopen zaterdag had ik de les van Carl Flaman overgenomen. Ik kreeg na afloop te horen, dat ik heel anders lesgeef. Dat klopt. Iedere trainer heeft zijn eigen accenten. Nu is schaatsen een gezellige sport, dus na afloop bleef ik in de kantine even napraten. Zo hadden we het over allerlei trainers, die diverse mensen in de loop der jaren gehad hebben.
Nu heb ik wel eens te horen gehad:"Je bent een beul" omdat ik de groep veel liet rijden en vrij weinig stilsta. Je leert immers het meest van het oefenen zelf. Korte uitleg, daarna oefenen. Dat ik een beul ben klopt dus. Nu kreeg ik echter te horen:"Jij bent niet streng!" Het klinkt tegenstrijdig, maar ook dat klopt. Ik heb het vriendelijke en zachtaardige van mijn moeder in me, wat dat aangaat ben ik een echte Lieverse. Maar ik heb ook de vinnigheid, de onverzettelijkheid en het uithoudingsvermogen van mijn vader in me. Breed en opgeven is geen goede combinatie!
Die uitspraak doet mij denken aan de bekentenis, die mijn vader deed, toen mijn moeder net bediend was in het ziekenhuis in Heemstede:"Jullie moeder was veel te lief. Daarom moest ik wel streng zijn. Maar leuk was dat niet, want ik kon soms best inwendig plezier om het kattekwaad hebben, maar ik moest toch vaak streng zijn, om het grote gezin in het gareel te houden."
Het is niet aan mij om te oordelen, maak ik heb zo mijn twijfels of dat laatste in mijn geval gelukt is.....
Als trainer hoef ik het niet van mijn strengheid te hebben, maar juist van mijn enthousiasme en mijn gevoel voor humor. Wat dat aangaat lijk ik weer meer op mijn moeder. Ooit kreeg ik na een afwijzing bij een sollicitatie als hoofd te horen: "Om het kort en bondig te zeggen, je bent te lief". Bas Warnink, mijn vriend en collega-bibliothecaris zette dit toen in het juiste perspectief: "Vat dit maar op als een compliment." Inderdaad, ik geef het toe, de schaatster had zaterdagavond gelijk:"Ik ben niet streng!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten