Afzakken en terugkeren

Anderhalve week geleden ben ik met mijn fiets onderuit gegaan, toen ik op een gladde weg in Voorschoten uit wilde wijken voor een lesauto. Het gevolg was een ei op mijn rechterscheenbeen, die gelukkig snel weg was. Wat daar overbleef, was een bloeduitstorting. Deze zat eerst ter hoogte van het voormalige ei, maar iedere dag ging het een stukje afzakken, tot het bijna op mijn enkel zat.
Met mijn techniek was een beetje hetzelfde aan de hand. Vooral de bochtentechniek had geleden onder de uitstapjes naar het natuurijs. Ik had me dan ook voorgenomen om op dinsdagavond uitsluitend op techniek te gaan schaatsen. Al snel vond ik aansluiting bij een klein peloton, waarbij Martien Wijnands een half uur op kop reed. Moeiteloos kon ik het tempo volgen.
Op een gegeven moment kwam ik op kop van de groep te rijden en over het algemeen ging het prima. Alleen bij het inhalen van het tweede peloton heb ik nog moeite met de techniek. Ik heb, de naam zegt het al, een brede slag, en dan moet je ineens smal rijden.
Verder lukte de bochtentechniek in het begin van de avond redelijk goed, maar aan het eind had ik toch moeite om de druk op de juiste plek op mijn linkervoet te houden. Hier zal ik de komende weken aan moeten werken, zodat de verbeterde bochtentechniek weer terugkeert.

En daar zit meteen de crux. Eerlijk gezegd had ik verwacht, dat we deze week al weer op natuurijs zouden komen, maar het is helaas het welbekende kwakkelweer geworden. Maar de kans op natuurijs is nog absoluut niet verkeken!

En dan staat er op Oudjaarsdag ook nog eens de 1000 rondjes van Leiden op het programma.

In het begin kun je daar prima op techniek schaatsen, maar op een gegeven moment, en dat wreekt zich het eerst in de bochtentechniek, wordt het alleen maar "overleven".