Het dooide lichtjes in Leiden. Ik fietste om kwart voor 9 naar de IJshal, waar ik schaatsles zou geven. Er waren in totaal 129 kinderen. Ik had een groep van bijna 20 kinderen en rond het thema "de kerstboom" had ik een hele serie oefeningen bedacht.
Om kwart over 10 was de les afgelopen en met een zestal natuurijsliefhebbers vertrok ik voor de vierde dag op rij naar Monnickendam. Een prima kwartet.
Het weer was wel anders, dan de eerste dagen. De temperatuur lag net boven nul, maar door de harde noordoosten wind voelde het een stuk kouder aan. In een mailtje van één van mijn trainingsmaten werd het als volgt omschreven: "In Monnickendam kwamen we echter in de Hel van het Noorden terecht."
Dit klopte deels wel. Doordat de temperatuur niet laag was, was het wat dat aangaat goed uit te houden, maar het was tegen de wind in wel bikkelen. De eerste ronde ging het het beste. Er was nog niet zo veel stuifsneeuw de geveegde baan opgewaaid, maar gaandeweg werd de baan steeds smaller en op een gegeven moment waren er sneeuwduinen, waardoor je heen moest klûnen.
Ik citeer nogmaals uit het mailtje, omdat het exact beschrijft, wat er bij onze groep ook gebeurde: "Klûnen door hoge sneeuw op klapschaatsen is ook geen succes. De sneeuw achter het schanierpunt wordt geplet tot ijs en op een gegeven moment wordt dit zo dik dat je schaats niet meer wil dichtklappen. Met je autosleutels het ijs er tussenuit peuteren, zittend in de sneeuw, zo goed en zo kwaad als het ging.
Op het smalle parcours, waar gisteren nog het geveegde pad was, kon je nu onmogelijk de langzaam voortschuivende rij schaatsers passeren."
Bert Frederiks had hetzelfde probleem, waarvoor ik een probaat hulpmiddel bij me heb: een imbussleutel! Bij deze dus een gratis Toertochttip: neem een imbussleutel mee. Daarmee kun je sneeuw bij de scharnierpunten wegschrapen en ook uit het potje verwijderen. Als je de maat imbussleutel meeneemt van je klapmechanisme, kun je deze in noodgevallen nog aandraaien ook. En het weegt verder niets, dus wat let je.
De hele tocht reed ik op met Bert Frederiks, Jacques Doeleman en Arthur en Jochem van Winsen. Ook dat is wel iets, wat ik me vroeger nooit gerealiseerd had: dat ik nog eens een toertocht zou rijden met iemand, voor wie ik de eerste schaatstrainer was.
We hebben 3 rondjes gereden en vooral ook door de sneeuwduinen geploegd. Wat dat aangaat was het een exacte kopie van de sneeuwstorm op de Vogelplas begin december. Maar ook hierbij geldt: je kunt dit met de Elfstedentocht ook treffen.
Het laatste half uur hebben we de schoongeveegde banen een paar keer op en neer gereden. Sjaak Stuijt had ons een rondje gedubbeld, terwijl Frans van Rijn in eigen tempo was blijven schaatsen.
We sloten deze gezellige schaatsdag af in "'t Marker veerhuis". In de auto luisterden we naar de ontknoping van het Nederlands kampioenschap marathonschaatsen op natuurijs in Wanneperveen. Ook daar was veel harde wind en stuifsneeuw.
Na me thuis gedoucht te hebben en een hapje gegeten, reed en glibberde ik op de fiets naar Katwijk. Soms moet er ook gewerkt worden....
En wie denken jullie, dat ik, komend vanaf de Gouwzee, af moest lossen? Walter de Gouw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten