's Middags na de lunch wandelde ik een flink deel van een van mijn looprondjes vanuit huis. Na een stukje gewandeld te hebben voorbij station De Vink, waren er 2 kleuters, die sneeuwballen op geparkeerde auto's aan het gooien waren.
De moeder zei: "Niet op de auto's gooien!"
Ze had voorbeeldige kinderen, want tegelijkertijd werd zij zelf het doelwit.
"Nou ben ik de schietschijf!", verzuchtte ze. Terwijl de kinderen gewoon deden, wat er van hen gevraagd werd....
Ik wandelde door het park Ter Wadding. Met alle besneeuwde bomen was het erg mooi. Vanaf een heuveltje werd er met een sleetje naar beneden gereden.
Dit bracht weer jeugdherinneringen naar boven van de roemruchte winter 1962-1963. Dat was, behalve een lange winter, ook een sneeuwrijke. We woonden aan de Hoofdvaart in Nieuw-Vennep en om op het ijs te komen, moest je vrij steil naar beneden. Dat deden wij dan ook, één voor één op de slee, het liefst met het hoofd naar beneden. Ik heb er geen blijvend letsel aan overgehouden.
Toch?
(foto: Joris Raven)
De wandeling ging verder langs de rand van de Stevenshof, langs de prachtig besneeuwde polder, waar een stel idioten de snelweg N11-West door aan wil leggen. Het was genieten in het zonnetje op de wandeling van anderhalf uur in de frisse winterlucht met temperaturen van net onder het vriespunt.
Het laatste stuk liep langs de Schenksloot, waar nog maar een dun vliesje sneeuwijs op lag. Nee, dan was het in januari een stuk beter....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten