Een langlaufer in de polder

Gisterenochtend ontwaakten we in een witte wereld. Er was flink wat sneeuw gevallen en er zou nog meer komen. Het was een prachtig gezicht, getuige deze foto's, die ene Jim uit Voorburg op www.weerwoord.be gepubliceerd heeft.


Zoals op deze foto's goed te zien is: er is wel veel sneeuw, maar geen ijs. Dat is een beetje het karakter van de winter van 2010-2011 tot nu toe. De enorme hoeveelheden sneeuw tot nu toe verhinderen met name in het westen van het land de aangroei van ijs.
Tot en met 17 december is deze winter in de Hellmann-score van het KNMI 39,2. Daarmee staat deze winter nu al op de 67e plaats gerekend vanaf 1900. Desondanks hebben we betrekkelijk weinig op natuurijs kunnen schaatsen, met name door de sneeuw, die echter wel zorgt voor schitterende plaatjes.

Het was ploeteren door een winterwonderland om op mijn werk te komen. 's Ochtends ging het nog: de sneeuw was nog redelijk maagdelijk en je kon er prima doorheen fietsen. 's Middags was het echter een heel ander verhaal: op vastgereden sneeuw voel je je wiel dan af en toe wegglijden. Wat dat aangaat heb je wel een voordeel, als je wel eens op een mountainbikeparcours gereden hebt.

Voorzichtig voortploeterend langs de Tjalmaweg kwam ik een langlaufer tegen, die een behoorlijke snelheid kon ontwikkelen op de lange latten. Wie had dat in onze jonge jaren kunnen bedenken: een langlaufer in de polder!
Thuis gekomen kleedde ik me om, slijpte mijn schaatsen en ging glibberend naar de Vondellaan, ondanks het advies van het KNMI om niet de deur uit te gaan als het niet strikt noodzakelijk was. Maar goed, ik had een geldige reden: de kinderen verwachten nu eenmaal, dat de trainer aanwezig is.
In de IJshal was het aanzienlijk rustiger dan op andere vrijdagmiddagen. Deels is dat aan het begin van een schoolvakantie altijd zo. Maar ik denk, dat de vele sneeuw aardig wat ouders deed beslissen: vandaag maar niet! Elk nadeel heb echter zijn voordeel. Zo kon je kinderen veel meer individuele aanwijzingen geven.
Waar de fietspaden in de vorige sneeuwperiode in Leiden goed geveegd of gepekeld waren, was dat deze keer niet gebeurd. Derhalve glibberde ik naar huis toe over vastgereden sneeuw. Wellicht verdient het aanbeveling om me om te laten scholen tot langlaufer in de polder.