Meerhorstloop

Het was het eind van de Kerstvakantie, maar in de tuin staan de krokussen allang in bloei. De krokusvakantie is nog een eind weg. Dit geeft wel aan, dat de extreem warme decembermaand en het warme begin van 2012 zijn uitwerking op de planten niet heeft gemist. Met Siebe, Ana en Ada ontbeet ik, met uitzicht op de inmiddels weelderige plantengroei in het zonnetje.
Om half 11 zette ik met Siebe samen de kerstboom in de fietstas en reed ik over de Velostrada naar kasteel Duivenvoorden, waar ik de boom weer afleverde, zodat deze opnieuw in de aarde gezet kon worden. Onderweg hed ik weer veel bekijks, net als destijds Salvador Dali, die zich door Parijs liet rondrijden in een Rolls-Royce vol bloemkolen.

Vanaf kasteel Duivenvoorden reed ik langs de Vogelplas, waar uiteraard nog niets van ijs te ontdekken was, naar Stompwijk. Hoe anders was het de afgelopen 4 winters, toen ik ieder jaar minimaal 2 dagen op de Vogelplas geschaatst heb.

Maar wie weet komt het nog. Voor het eerst deze winter gloort er lichte hoop op winters weer, ook al betreft het momenteel nog niet meer dan 20% van de modelberekeningen.

In Stompwijk reed ik naar de voetbalvelden van Stompwijk '92. waar ik meteen een bekende uit de Leidse IJshal tegen kwam. Nog even met Kees staan kletsen, tot de start van de kinderloop van 1,8 km begon. Het viel gelukkig helemaal niet op, dat Wil Verbeij met zijn dochter Marieke meeliep....
Ik stalde mijn fiets en schreef me in de kantine in, waarna er tijd was om uitvoerig met mental coach Paul Verkerk te overleggen. De IJVL was goed vertegenwoordigd op deze loop. Naast Wil en Marieke zou Annemarie de derde persoon van het gezin Verbeij zijn, die zou gaan lopen. Zij zou met Paul de 5 km doen.
Andrea Landman, Jos Drabbels, Jaap de Gorter en ondergetekende vormden het IJVL-smaldeel bij de 10 km.
Om 12 uur vertrok de 5 km, met Jordi Snelders als een der favorieten. Nummer 271, die met ons de 10 km zou lopen, had er kennelijk ook zin in, maar deze Zoetermeerder werd, tot grote vreugde van de in leren jassen gehulde speakers, teruggefloten. Daar wist dit komische duo wel raad mee!
Wij vertrokken om 5 over 12. De eerste km liep ik me lekker warm, om daarna met de wind in de rug door de polders langs de Noord-Aa te lopen. Het parcours was zeer bekend. Met Hans Boers heb ik hier regelmatig getraind in de tijd, toen hij nog bij Luiten in Stompwijk werkte. Even het tunneltje onderdoor en je loopt in de natuur.
Ondanks wat pijn in de rechterachillespees kon ik lekker aanzetten. Langzaam maar zeker liep ik weg van Jaap en Jos en kon ik van groepje naar groepje hoppen. Tot de 5 km ging dit erg makkelijk, maar na dit keerpunt hadden we de vrij straffe zuidwestenwind tegen. Binnen de kortste keren kon ik echter weer kop nemen en naar een volgend groepje toe lopen. Tactisch niet het handigste, maar als training voor natuurijs is dit geweldig!
Niet alleen de wind, maar ons tempo was ook straf. De laatste 2 km naar Stompwijk liep ik samen op met een man met een geavanceerd horloge. Ook tegen de wind in liepen we 13 km in het uur. Jos Drabbels liep hier dus nog iets harder, daar hij mij op de laatste brug bijhaalde. Mijn vorm is dus goed, want meestal doet hij dit bij het 7-kilometerpunt.
Jos finishte in 46.23, ik een kleine 10 seconden na hem.
Jaap kwam balend over de eindstreep: hij dacht, na een fabuleuze eindsprint, waarin hij nog 4 man passeerde, dat hij een tijd van 54 minuten had. Wij konden hem geruststellen: hij mocht 5 minuten van die tijd aftekkken. Datzelfde gold voor Andrea, die dacht net boven het uur geëindigd te zijn.
Jordi Snelders was inmiddels gehuldigd als tweede loper op de 5 km. Lang had hij op kop gelegen, om in de laatste km alsnog gepasseerd te worden. Ik ken dat gevoel, alleen gaat het bij mij dan nooit om het erepodium.
In de kantine kletsten we nog even na over deze gezellige Meerhorstloop, die zeker voor herhaling vatbaar is. Al zie ik natuurlijk liever, dat de Meerhorstloop wegens winterse omstandigheden wordt afgelast, terwijl wij heerlijk schaatsen op de Vogelplas.