Een bekend Nederlands gezegde luidt: "Rust roest". Gisterenavond moest ik daar aan denken, toen ik van het ijs stapte. Voor het eerst in een maand tijd reed ik weer op mijn klapschaatsen. Het was wel even wennen aan andere ijzers onder mijn voeten.
Het was behoorlijk druk in de Leidse IJshal. Veel schaatsers werkten nog even aan hun conditie voor de Weissensee.
Zelf begon ik met twijfel aan de wekelijkse dinsdagavondtraining. Had ik wel de juiste keuze gemaakt, nu ik last had van mijn achillespees, wat bij de Meerhorstloop was begonnen op te spelen.
In het begin voelde ik mijn rechterachillespees, maar gaandeweg ging het steeds beter. Aan het eind van de avond, waarbij ik constant in het snelste peloton mee kon schaatsen, was de pijn grotendeels verdwenen. Waaruit maar weer eens blijkt: rust roest.
Aan het eind van de avond kreeg ik zodoende weer een handtekeningenjager bij me. Vincent Schenkelaars wilde graag lid worden van de Elfstedenvereniging. Hij had daarvoor twee leden nodig, die wilden verklaren, dat hij de Elfstedentocht zou kunnen volbrengen. Met een tijd van 8 uur en 1 minuut bij de 1000 rondjes van Leiden acht ik hem daar zeer wel toe in staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten