Groot voordeel hierbij is, dat je nog al eens een gratis proefexemplaar kunt scoren van deze of gene schrijver. Een paar jaar geleden kwam ik thuis met "Mama Tandoori" van de toen nog onbekende Ernest van der Kwast.
Gisterenavond gingen we met het hele gezin een avondje uit. Ada was begin deze maand 25 jaar werkzaam in het onderwijs. De vele uren, die zij bezig was met de heropvoeding van haar liefhebbende echtgenote zijn hierbij niet meegerekend.
Het leek Ada leuk om met zijn allen naar de toneelvoorstelling van "Mama Tandoori" in de Leidse Schouwburg te gaan. We konden allemaal, behalve Ike, die al een afspraak had staan, die niet te verzetten was.
Maar zij was er wel bij, toen wij vooraf in een Tandoori-restaurant gingen eten. Daarbij ontbrak Siebe, omdat hij al toegezegd had naar een lezing te gaan over de geologie van de Pyreneeën, een gebied, dat hij al redelijk kende doordat hij een jaar in een dal vlak boven Pamplona had gewoond, toen hij voor Reino de Navarra-Telcom als wielrenner actief was.
De lezing werd in Den Haag gegeven pal naast de Turkse ambassade. Het was er vergeven van de bewaking vanwege het staatsbezoek van de Turkse president Gül.
Wij aten in Tandoori-restaurant "Everest" aan het Noordeinde in Leiden. We gingen er uiteraard op de fiets heen. We hebben heerlijk gegeten. De sfeer in het restaurant was heel gemoedelijk. Op de achtergrond klonk de rustgevende muziek van dit subcontinent.
De bediening was goed en met een kokosnootijsje achter de kiezen fietsten we naar de Leidse Schouwburg, waar we in een voor driekwart gevulde zaal genoten van de toneeluitvoering van "Mama Tandoori". Af en toe moesten we schateren van het lachen. Vooral het gedeelte van Mama Tandoori, die als ouder op de atletiekbaan haar kind tot grote hoogte wenst te stuwen. Zeer herkenbaar. Bij iedere sport kom je zulke ouders tegen. Zeer vermakelijk, maar wel wrange humor. Maar ja, er is nu eenmaal geen schoner vermaak dan leedvermaak.
Het was al met al een leuke avond geweest. Ik kan iedereen aanraden om naar dit toneelstuk te gaan kijken.
Vanmorgen heb ik een stuk hard gelopen. Normaal gesproken ga je na een bezoek aan de Mount Everest harder lopen, doordat je meer rode bloedlichaampjes aanmaakt op deze 8848 meter hoge berg. Ik merkte na mijn vezoek aan de "Everest" echter geen verschil.
Eerst liep ik een rondje Stevenshof van ruim 6,5 km, waarna ik nog even naar het postkantoor ging rennen.
Ik moest een exemplaar van "De Elfsteden toch gereden" opsturen naar Boksum om Liesbeth Woudstra en Edzer Kramer te bedanken voor de gastvrijheid in februari. Tevens reserveerde ik een plekje in de bedstee in Boksum voor de volgende Tocht der Tochten.
Op de terugweg haalde ik nog brood, bananen en aardbeien. Thuis gekomen had ik exact 8848 meter afgelegd. Precies de hoogde van de Everest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten