Om half 7 zaten we op de fiets naar Leiden Centraal, waar we de trein naar Haarlem namen. Zodoende misten we de 37e Singelloop.
In de Spaarnestad wandelden we door de mooie binnenstad naar de Remonstrantse kerk, waar we een plekje vrij hielden voor Tim de Beer. In de uitverkochte kerk luisterden we om kwart over 8 naar de aankondiging, gevolgd door een fantastisch optreden van het Pablo Neruda koor, waarin Nel en Bas Warnink zongen.
Het was voluit genieten van de mooie muziek. Vooral de instrumentele bezetting was verrassend. Waar normaliter een orkest het koor begeleidt, was er nu een kwintet. Deze muzikanten bespeelden stuk voor stuk diverse instrumenten. Alleen de violist hield het bij zijn viool. Behalve de Spaanse en de basgitaar waren er een orgel, een trom, een accordeon en diverse fluiten. Deze muzikale ondersteuning gaf de muziek een authentieke Zuidamerikaanse klankkleur.
Winanda van Vliet zong met heldere stem de Spaanse teksten, terwijl een paar keer een verteller wat achtergrondverhalen over Noche te berde bracht.
Als klap op de vuurpijl was er een heuse tango, die de Latijns-Amerikaanse sfeer vervolmaakte. Het koor zong zonder pauze anderhalf uur vol. Het verveelde geen moment.
Cees Thissen, onze muziekdocent in een grijs verleden, of kan ik beter zeggen langharig verleden, want koorlid John van der Putten streed destijds met mij om de titel van student met het langste haar op Pedagogische Academie "De la Salle", had zijn beste werk tot nu toe afgeleverd. Ik heb alle koorprojecten van Stichting Pablo Neruda gehoord, en hoe goed de andere werken ook waren, "Noche" stak er toch duidelijk boven uit.
Tim en ik spraken uiteraard met deze componist en dirigent, waarbij we ook nog even herinneringen ophaalden aan de Equipe Liturgique, het muzikale hoogtepunt in de toch al zeer creatieve opleiding, die de toenmalige Pedagogische Academie destijds was.
Als afsluiting van dit prachtige concert had ik wel meteen een idee voor Ada`s verjaardag. Ik bestelde een cd van Noche. Deze zilveren schijf wordt momenteel afgemonteerd en bevat de concertregistratie van het optreden in de Dominicuskerk in Amsterdam.
Daar wij de avond gezellig wilden besluiten, staken we de Wilhelminaweg over om in de Jopenkerk een Jopenbier te gaan drinken.
Het was hier zo druk, dat we een pizzeria opzochten voor een afzakkertje. Drie serveersters kwamen ons los van elkaar zeggen, dat we iets konden bestellen voor de laatste ronde. In onze jeugdjaren hadden we dat inderdaad drie keer gedaan, maar we worden toch een stukje bedaagder.
Terwijl Tim op de fiets naar huis reed, brachten Bas en Nel ons naar station Heemstede, waar we vrijwel meteen in de trein naar Leiden konden stappen. Zo waren we net na het begin van de nacht weer in de Sleutelstad, waar ik tegen Ada kon zeggen: "Buenos noche".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten