Om een uur of 6 werden we wakker in Zimmer 28 in Hotel "Europäischer Hof". We douchten even kort, ruimden alles op en ik bracht intussen de tassen naar beneden. Ik haalde de fietsen uit de garage en laadde de fietsen alvast op.
Om half 7 zaten we aan de ontbijttafel voor een stevig ontbijt met broodjes, spiegeleieren al of niet met spek, yoghurt met muesli en gemengd fruit en een croissantje. Met bidons water, die de hele nacht in de koelkast gelegen hadden, gingen we na betaling van € 193,20 op weg.
Allereerst fietsten we terug naar het centrum van Königsbach, waar we de route weer oppikten. Langs de beek reden we naar Bifingen, een leuk plaatsje, waar we de eerste klim van de dag hadden. Over de glooiende weg reden we naar Pforzheim toe. We kwamen anders door dit stadje heen dan in "Reitsma's Route naar Rome" was aangegeven, doch we kwamen ook bij het Hauptbahnhof uit.
Door een lange tunnel kwamen we bij bij de weg naar de Würm uit. Dit riviertje volgden we door een dicht bos. Het leek wel of we door een onbewoond gebied fietsten. Dit duurde tot het plaatsje Würm.
Daar staken we de gelijknamige rivier over en reden over de brede weg naar Mühlhausen. Het was niet druk op deze weg, maar sommige automobilisten drukten het gaspedaal diep in.
Bij Steinegg namen we in Hotel "Häckersmühle" cappuccino en jus d'orange om daarna over een glooiende weg via Merklingen naar Weil der Stadt te rijden.
Een bijzonder leuk stadje. Bij de Bio Laden kochten we wat fruit, terwijl ik bij het Tourist Information een bijzonder handig kaartje haalde met de Würm Radweg.
Na Schafhausen was het klimmen geblazen op weg naar Aidlingen. Het was inmiddels middag en op het heetst van de dag namen we een lunchpauze op een bank in de schaduw met een prachtig uitzicht op het dal onder ons. Terwijl wij daar zaten, zagen we een hardloopster langskomen....
We daalden af. Vlak voor Ehningen zag ik een man langs de kant van de weg staan. Ik vroeg hem, of we onze bidons met water konden vullen. Hij liep naar binnen en kwam terug mer een literfles mineraalwater met koolzuur. Heerlijk!
Door het bos fietsten we verder naar Ehningen en vandaar naar Hildrizhausen. Daar hoopten we wat kouds te drinken en de andere bidons te vullen. Dat viel niet mee. De Gaststätte was gesloten, net als het Italiaanse restaurant.
In een elektriciteitswinkel kregen we nog een liter mineraalwater. Dat kwam goed uit, want op het vrij kale stuk met twee flinke klimmen hadden we de andere liter al soldaat gemaakt. Om de hitte het hoofd te bieden was er maar één motto: drinken, drinken, drinken!
Bij het gemeentehuis werden onze bidons gevulden kregen we de tip om richting Altdorf te rijden. Een meter of 200 verderop was een Bäckerei, waar ze koude dranken hadden. Zo gezegd, zo gedaan.
Met een jus d'orange en een alcoholvrij biertje konden we beginnen aan het laatste traject naar Tübingen. We zouden over onverharde wegen door het natuurgebied Schönbuch fietsen. Daar was niets te krijgen.
Het was aanvankelijk klimmen over de bospaden, maar na 3 kilometer begonnen we af te dalen. Soms met 5%. Denk niet, dat je dan hard gaat. Als je dat op losliggende steentjes doet, dan kun je ook hard onderuit gaan.
We zigzagden door dit prachtige gebied met gelukkig veel schaduw.
In Hildrizhausen had de thermometer 38 graden aangegeven.
Later hoorden we, dat in Duitsland vandaag het hitterecord was gebroken en op 42,6 is uitgekomen.
Nederland deed daar niet veel voor onder met in 5 provincies temperaturen boven de 40 graden Celsius.
Maar ja, Duitsland verslaan blijft lastig.
Het natuurgebied gingen we binnen via een hek en via een ander hek gingen we Schönbuch weer uit. We daalden af naar Bebenhausen. We schampten de rand van dit mooie dorp met zijn imposante klooster en reden langs de snelweg naar Tübingen.
Om de Altstadt heen fietsten we naar "Neckarcamping Tübingen". Voor € 22,- mochten we de tent opzetten op veld H. Deze lag gelukkig al in de schaduw.
Om beurten gingen we douchen, waarna we om half 8 de fiets pakten om naar de Altstadt te trappen. Eerlijk is eerlijk. Tübingen is erg mooi.
We wandelden door het prachtige centrum met talloze terrasjes om uiteindelijk bij de "Ratskeller" op het terras een grote salade met 2 loempiarollen te nuttigen. Het smaakte ons prima, net als de Hefe Weizen en Apfelschörrle. Voor € 32,- hadden we een prima maaltijd.Daarna wandelden we terug naar de fietsen via een serie straatjes en pleinen.
We daalden af naar de "Neckarcamping", waar de kilometerteller op 326 stond. Hadden we vandaag in de hitte toch 91 kilometer gereden.
Op de camping las Ada verder in "De verloren kinderen", terwijl ik het dagboek bijwerkte. We gaan op tijd naar bed, want morgen moeten we weer vroeg op. Er wacht ons weer een hete dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten