Oberrheinische Tiefebene

Geburtstag. Om half 4 werd ik wakker. Ada feliciteerde me. Zij viel vlot weer in slaap. Bij mij duurde dat even, maar ik dommelde ook weer in een diepe slaap. Om half 6 waren we allebei wakker.

We besloen om de tent stilletjes op te breken. Om half 7 zaten we te ontbijten op de plek aan de Rijn, waar we gisterenavond gezeten hadden.

Om kwart over 7 verlieten we Campingplatz  "Maaraue" en fietsten naar de brug over de Main bij Kostheim.

Over een industrieterrein reden we naar een Rijndijk , waar we kilometerslang overheen fietsten met aan de ene kant een bos en aan de andere kant landbouwgrond. Het was een mooie route en het was nog redelijk koel.

Om 9 uur voelden we het warmer worden, terwijl we over Radweg 6 van Hessen via Hessenaue  en Leeheim naar Erfelden reden. Daar namen we bij een bakker een Milchkaffee en een vruchtensap met 2 kleine appelkruimelvlaaitjes, die we buiten in de schaduw opaten, terwijl we met onze tafelgenoot uit de buurt van Mainz praatten.

Het begin van de volgende etappe voerde ons door een bos naar Stockstadt am Rhein. De weg naar  Biebesheim daarentegen ging over open akkerland en was derhalve veel warmer. Een drukke weg langs de Rijn bracht ons in Gernheim.
Over stille weggetjes reden we naar Maria Einsiedel. Het open veld maakte plaats voor 5 kilometer door een bos fietsen. Een traktatie met dit warme weer. Via Langwaden, Fehlheim en Schwanheim reden we om 12 uur Lösch binnen.

Op het schaduwrijke terras van Brayss Back- und Brauhaus streken we neer. Daar bestelden we 2 Zanderfilet. De vis met rijst, olijven en tomatensaus smaakte ons goed, net als het alcoholvrije biertje.
Anderhalf uur later en 32 euro lichter reden we via Heppenheim en Hemsbach naar Weinheim.
Het was echt op het heetst van de dag op de Oberrheinische Tiefebene. We zaten er aardig doorheen, maar gingen gestadig door, ook al wisten we af en toe niet, waar we op de route zaten.

Het boek "Reitsma's Route naar Rome" van Hans Reitsma  is gedrukt in 2004 en in 15 jaar is er her en der wat veranderd. Zo kwamen we met enige regelmaat anders uit dan we wilden. Net als in het leven!

Maar telkens kwam het op zijn pootjes terecht. Via een niet geplande rondrit door Weinheim kwamen we bij Lützelsachsen weer op de route. Via boerenlandweggetjes  kwamen we bij Leutershausen een Obsthof tegen. Daar dronken we een ijskoude Apfelsaft en Oraniensaft. De ijsklontjes, die overbleven, deden we in de bidons om het lauwe water af te koelen.

Langs Leutershausen reden we naar Schriesheim, waar we naar camping "Schriesheim" moesten klimmen. Een kleine 4 kilometer klimmen is aan het eind van een bloedhete dag niet echt fijn na 94 kilometer fietsen.

Maar we vonden een rustig plekje in de schaduw. Het opzetten van de tent duurde langer dan gebruikelijk, en dat was niet, omdat ik 64 jaar was geworden.

Er zaten veel stenen in de grond langs de beek. De haringen wilden er soms gewoon niet in. Dat wilde de douche ook niet. Ondanks dat ik 50 eurocent in de automaat had gegooid, kwam er alleen koud water uit. In onderbroek stapte ik naar de beheerder, die ik een uur eerder € 16,- had betaald. De andere automaten bij de heren werkten alleen op een sleutel, die je voor een tientje kon kopen.

Uiteindelijk belandde ik bij de enige andere douche, die op munten werkte: bij de dames.

Maar dat was ik wel gewend. Eindelijk kon ik het vele zweet van mijn lijf spoelen.  Ada volgde een kwartier later.

Om 7 uur aten we een boterham met gesmolten Bounty. Het smaakte best goed. Dat gold niet voor de droge boterham met water erna. Op je verjaardag op brood en water....

Een half uur later wandelden we vanaf de camping naar Hotel "Scheid". In de Biergarten was het goed uit te houden. We begonnen met appeltaart met vanille-ijs, slagroom en druiven. Herrlich!

Met 2 Weizenbier bij de hand was er een druk app-verkeer met familie en vrienden. Tussendoor werkte ik het dagboek bij van deze bloedhete Geburtstag op de Oberrheinische Tiefebene.