Meiningen und Breitungen

Het wordt een gebruik om er om 6 uur uit te gaan. Gisterenavond waren we vrij vroeg naar bed gegaan en we hadden heerlijk geslapen. De tent was redelijk droog, zodat we deze maar opruimden, waarna we om 7 uur aan het ontbijt zaten.

Een half uur verlieten we Campingplatz "Am Waldsee" en daalden we af naar Bad Rodach. Zonder de fles met een halve liter Kapuziner Weissbier. Bij aankomst had ik 2 flessen gekocht. De alcoholvrije hadden we bij de avondmaaltijd gedronken, maar door de koude avond liet ik de andere staan, daar ik anders te vaak naar het toilet zou moeten.

Vanaf Bad Rodach moesten we meteen klimmen. De reden om geen extra ballast mee te nemen. Vanaf Adelhausen ging het klimmen onverhard, dus zwaarder. We hadden regelmatig prachtige uitzichten met soms zelfs benevelde bergen.

Via Eissenhausen reden we naar Stressenhausen. Dat moest via klaphekjes. "Auf eigene Gefahr", want er liepen runderen en paarden vrij rond. Door de regen was het pad zacht, zodat er veel grond tussen het voorwiel en het spatbord kwam te zitten.
Vanaf Stressenhausen klommen we naar Leimrieth. Daar kwamen we bij Gleis 8 uit, waar we vorig jaar op mijn verjaardag geluncht hadden. Het bospad was een oude spoorbaan, dus niet steil. Wel zo prettig.
Vanaf Leimrieth daalden we af naar Hildburghausen, waar we op de Marktplatz wat wilden drinken na 23 kilometer fietsen. Helaas, de eerste zaak ging pas om 11 uur open, dus we waren een uur te vroeg.

Over een behoorlijk vlakke weg reden we naar Ebenhards, waar we op een bank langs een groot weiland langs de Werra 20 ooievaars hun maaltje bij elkaar zagen scharrelen.

Voorlopig was het gedaan met vlak rijden. Bij Reurieth, Trostadt en Kloster Vesstra was het flink klimmen geblazen. Het is verbazingwekkend, dat alles er heel anders uitziet, als je van de andere kant komt fietsen. Vorig jaar gingen we van Meiningen naar Bad Rodach, nu juist in omgekeerde richting.
In Themar aangekomen konden we eindelijk koffie en warme chocolademelk drinken op het terras van "Grünes Fahrrad". We hadden er een stuk Kirschtorte bij.
Op weg naar Henfstadt werden we onverwachts met een steile klim geconfronteerd. Daarna reden we door een breed dal met prachtige vergezichten van Leutersdorf naar Einhausen, een schattig plaatsje.
Naarmate we Meiningen naderden, werd het steeds drukker met fietsers. Ook Nederlanders, die duidelijk op weg waren naar Praag.

Over de fietsbrug bij Schloss Elisabethenburg reden we Meiningen binnen. We reden naar het grote plein, waar we vorig jaar gegeten hadden. Op het terras van "Ratsstube" namen we Matjes mit Zwiebeln en aardappels.

We raakten in gesprek met onze Duitse buren, die ook regelmatig fietsten. Van hen kregen we de tip om een beek vanaf Ingelheim naar Rheinhessen te fietsen.

Ook kregen we een compliment: "Sie sprechen gut Deutsch!"

Ook kregen we complimenten voor het fietsen op "Muskelkraft". Na afscheid genomen te hebben, fietsten we naar de Werra en vandaar over het onverharde pad naast een vrij steile helling. Misrijden verdient daar geen aanbeveling.
De tocht ging naar Wasungen, waar we geen goede herinneringen aan bewaren. Kennelijk heeft Wasungen weinig goeds voor ons in petto, want na een lange klim richting Schwallungen deed de versnelling van Ada's fiets het ineens niet zo goed meer.
Na een half bewolkte dag schen de zon 's middags fel. Op het open stuk naar Wernshausen voelden we dat goed. Bij Breitungen kwamen we bij de afgegraven meertjes.
Terwijl Ada bij de vele korte hellingen naar Immelborn alleen de versnelling van haar voorblad gebruikte, kwamen we via een drukke weg bij Campingplatz "Am Badesee".

Na betaling van € 10,- zetten we de tent op op een soort dijkje met uitzicht op een klein recreatiemeer en Immelborn. Voor het eerst deze vakantie trokken we zwemkleding aan. In de grote recreatieplas aan de andere kant van de weg zwommen we om beurten.

Ada zwom met droog haar, ik ging kopje onder. We zwommen niet lang, maar waren heerlijk opgefrist. Dat hadden we wel verdiend na 101 kilometer fietsen.
Op een bank bij het kleine meer aten we brood en dronken we thee, waarna we op het terras van de camping bij een witte wijn en Weissbier lazen en in het dagboek schreven.