Kabam!

Bij de trainersvergadering van vorige week woensdag werden er trainers gevraagd om kinderen te helpen bij het schaatsen. Het was voor een kinderserie van de NPO. Ik meldde me aan voor 2 van de 4 genoemde data, de andere data zouden andere trainers voor hun rekening nemen.
De glanzende filmcarrière was van korte duur, want de volgende dag kregen we reeds een appje, dat men geen gebruik maakte van onze diensten. Alleen de schaatsles voor kinderen op de funbaan ging afgelopen zondag door.

Daar ik de data al in mijn agenda gezet had, wist ik, dat er vandaag in IJshal De Vliet gefilmd zou gaan worden. Ik zou een kijkje gaan nemen op de filmset. Een dag, die anders zou verlopen dan gepland.
Mijn vrouw zou vandaag met een vriendin in Oosterbeek gaan wandelen en zou om half 7 de trein nemen. Dat betekende vroeg uit de veren.

Geheel volgens plan ging om kwart voor 6 de wekker af. Ada keek op haar mobieltje en zag een appje, dat haar vriendin vanwege ziekte de afspraak wilde laten vervallen. Mijn vrouw kwam weer naast mij liggen en viel opnieuw in slaap. Bij mij lukte dat niet.
Mijn planning was om als Ada vertrokken was voor het ontbijt een stuk te gaan lopen, maar dat zou nu na het ontbijt worden. Mijn vrouw had echter andere plannen: ze draaide een was, die uiteraard opgehangen moest worden en het hele huis zou gezogen moeten worden. Kortom, de halve ochtend ging op aan huishoudelijke klusjes. Zondag komen er vrienden op bezoek.
Na de koffie en thee in het zonnetje in de achtertuin fietste ik naar de kunstijsbaan toe. Op de ijshockeybaan achter de funbaan was een heuse filmset opgezet.

Ik liep naar de plek, waar de opnames voor "Kabam!" werden gemaakt, maar daar mocht ik geen foto's maken. Ik liep naar boven, alwaar je ook de filmset kon fotograferen. Dezelfde dame kwam naar boven met dezelfde boodschap.
Ik besloot me hier maar aan te houden en de foto's hier niet te publiceren. IJshal De Vliet verdient met de verhuur van de ijshockeybaan een aardig centje en de uitzendingen van "Kabam!" maken reclame voor het kinderschaatsen in het algemeen en voor ONZE kunstijsbaan in het bijzonder. 
Mijn directeur heeft mij wel eens "Een eigenwijze stijfkop" genoemd, een kwalificatie, waarmee ik het roerend eens was, maar nu was ik feitelijk te gast in een gehuurde filmstudio en dan weet ik me heus wel te gedragen.

Het was inmiddels 12 uur en ik ging boodschappen doen, deze thuisbrengen, waar ik lunchte om vervolgens naar de Leidse binnenstad te fietsen voor andere boodschappen. Van hardlopen zou het vandaag niet meer komen.
Thuisgekomen kleedde ik me om om in sportkleding naar de Marie Diebenplaats te rijden, waar ik schaatsles zou geven aan de kinderen van de IJVL. Ook zonder filmcamera's maakte ik er een feestje van voor de kinderen. Want niet het aanleren van schaatstechniek is de hoofdtaak van een jeugdschaatstrainer, maar kinderen laten ervaren wat schaatsplezier is. Daar kun je je leven lang op teren!