Rondje rust

Om 7 uur werden we wakker. Ik trok mijn sportkleding aan en ging met Ada ontbijten. Om half 9 fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik voor de tweede keer in dit schaatsseizoen met de "Krasse knarren" zou gaan rijden. Daar het vorige week niet gelukt was om met het nieuwe schema de 100 rondjes te volbrengen, volgde vandaag een herkansing.

Het meeste tijdsverlies zat in de rondjes rust, dus de 2 rondjes rust tussen de langere series lieten we achterwege. Zodoende werd de opbouw van 1 naar 10 met telkens een rondje meer en vanaf deze piek met telkens een rondje minder naar beneden. Het tempo lag wat lager dan vorige week, maar het was desondanks een zware training, doordat het herstelmoment van een rondje rust minder hersteltijd bood.
De training van een elftal "Krasse knarren" had zodoende veel weg van een intervaltraining.
De meest gebruikte uitspraak was "Rondje rust!" na iedere serie.
Moe maar voldaan dronken we koffie, thee en warme chocolademelk met deelnemers aan de schaatslessen van de Schaatsschool.
Ik deed op de terugweg naar huis boodschappen bij "De Helianth", waarna ik thuis nog een blokje van 4 kilometer ging hardlopen. Daarbij genoot ik van de herfstkeuren in het herfstzonnetje.






Thuisgekomen douchte ik me en ging lunchen. Daarna fietste ik naar de volkstuin, waar Ada al was. Daar riste ik de bladeren van takken en knipte de takken in kleine takjes, die we gebruiken op de paden.
Tijdens het knippen kwam het zoveelste kleine buitje van vandaag naar beneden. De vijgenboom, waar ik onder zat, werkte als een prima paraplu. Samen met mijn vrouw fietste ik naar huis, waar ik aan het laatste "Rondje rust!" van vandaag begon.