woensdag 26 augustus 2009

"Jos maakt altijd indrukwekkende geluiden!"

Het was de zoveelste heerlijke zomeravond in de maand augustus. Pieter Smit was weer hersteld van de griepachtige verschijnselen en dat hebben we geweten. Er stond een intensieve training op het programma. Met de schaatsplanken liepen we naar de Bult toe. Bij de kantine van Swift passeerde ik Loek Noest, met wie ik in de winter altijd in de Leidse IJshal schaats. Terwijl ik de schaatsplank voor mijn gezicht droeg, zie ik meesmuilend tegen hem: "Je ziet het, Loek. Ik heb een plank voor mijn kop." "Dat weten we toch al jaren, Bert" was zijn snedige antwoord. Na twee rondjes inlopen hadden we een piramide op de schaatsplanken. Van 30 seconden naar 1 en anderhalve minuut en in omgekeerde volgorde terug. Van alle oefeningen, die we in de zomermaanden voor onze kiezen krijgen, vind ik de schaatsplank het leukste. Het lijkt het meeste op het schaatsen, terwijl het behoorlijk intensief is, dus goed voor de conditie. We moesten een rondje van 675 meter lopen op volle snelheid. Jaap de Gorter, die in een gewoon sportshirt trainde, was door het vele sporten al afgehaakt. Zelf begon ik zo hard mogelijk met het verborgen doel om Hans Boers, die het wel aangedurfd had om in het roze shirt van de Wassenaarse zwemloop mee te doen, voor te blijven. Dan had ik daarna kunnen zeggen: "Zie je wel, dat het Dreamteam beter is!" Helaas, 100 meter voor de eindstreep haalde Hans, die gewoon van nature een betere loper is, mij toch in. Met een meter achterstand finishte ik in 2.25. Overbodig om te zeggen, dat ik wijselijk mijn mond hield. Meteen daarna moesten we in de elastieken 10 keer een heuveltje op sprinten. De eerste keer hield Hans mij tegen. Ook zonder de aanmoediging van Jaap met "Sloop hem" deed Hans dat zo grondig, dat ik zo ver achter de rest eindigde, waardoor Pieter mij ervan verdacht mijn best niet te doen. Pieter nam de taak van Hans over. Iedere verdere sprint omhoog ging ik mijn kuiten meer voelen. Annerieke van der Beek kreeg de lachers op haar hand, toen ze over de na de zoveelste sprint hijgende Jos Drabbels zei: "Jos maakt altijd indrukwekkende geluiden!" Na een rondje uitlopen volgde nog diverse schaatsstappen heuvelopwaarts. Pieter was blij met de opmerking, dat we moe werden. "Dat was ook de bedoeling. Vandaag was de training intensief". Met het uitlooprondje moest ik uitkijken, om geen kramp in mijn kuiten te krijgen. Maar voor de rest: we waren moe, maar voldaan!

Geen opmerkingen: