Hoe ik mijn verjaardag vierde

"Hoe ik mijn verjaardag vierde" van Remco Campert is een verhalenbundel met acht trieste verhalen over verjaardagen, huwelijken en echtscheidingen. Hierbij het verslag van mijn 54e verjaardag op 23 juli 2009. Hoewel het decor soms triest was, hoop ik, dat u het toch leuk genoeg vindt om te lezen.
Op mijn verjaardag werd ik een paar keer gewekt door de kletterende regen op de tent. Ondanks dat we op een boerencamping stonden, heb ik verder goed geslapen. Om 8 uur gingen we de natte tent uit. Het was even droog, maar terwijl Bert de binnentent aan het afbreken was, kwam de regen met bakken uit de hemel. Een kletsnatte buitentent dus.
Om de tent uit te laten druipen, liepen we naar het toiletgebouw, waar we de tent te drogen hingen, ontbeten en de fietsen stalden. Terwijl wij in die ruimte waren, reed de beheerster voor de zoveelste keer een rondje in haar auto over de camping. Intussen brak er een heuse wolkbreuk los, die de weg in een beekje veranderde. Tot 10 uur bleven we op de camping, kijkend naar de halfvervallen schuren in de stromende regen.

Toen de wolkbreuk in een normale regenbui overging, fietsten we van de camping af naar Maroilles toe. Hier vandaan fietsten we naar Petit Fayt, waar we de Groene Valleien fietsroute weer oppikten. Dit was echter van korte duur. Bij de eerste de beste afslag ging het mis. Kennelijk hadden we een verkeerde afslag genomen. Terug, de vorige afslag proberend, kwamen we bij een boerderij na een klim van ruim 500 meter. Ada en Bert hadden hier onenigheid over hoe nu verder. Ada dacht, dat er nog een afslag eerder was. Zo kwamen we weer uit op de weg, die we verlaten hadden.
Derhalve klommen we naar Marbaix, waar we de drukke weg naar Avernes-sur-Helpe namen. Vlak voor Avesnes zag Ada een bord met St-Hilaire, waar we de rustige fietsroute weer op konden pakken.

In Avesnes pinde Bert geld, kochten we een Michelinkaart, waar een groot deel van de komende dagen op stond. Daarna gingen we in restaurant "La chaloupe" mijn verjaardag vieren met perziktaart met koffie en ananassap. Het was eindelijk opgehouden met regenen. Ada kocht nog wat spullen voor onderweg, we bekeken de typisch katholieke kerk van Avesnes, waar de jarige naar katholiek gebruik een kaarsje opstak en tegen een uur of 1 gingen we weer op pad. Door een glooiend landschap fietsten we naar Liessies, waar we bij een stuwmeer kwamen, dat dienst deed als recreatiegebied. Hier namen we een lunchpauze in het zonnetje!! De tent hingen we te drogen over het hegje van het midgetgolfveld.
Toen het weer dreigde te gaan regenen, pakten we de tent weer in en in de drizzle fietsten we naar Eppe-Sauvage. We kregen meteen een helling van 15% voor onze kiezen. Ik kan u verzekeren: met een fiets met bepakking valt dat niet mee!
Vlak voor Eppe-Sauvage hadden we een mooi uitzichtspunt, in het dorpje bogen we naar het zuiden, naar Moustier-en-Fagne. De naam was niet voor niets gekozen: het lag in het hoogveen.
Bij Macon staken we kortstondig de Belgische grens over. Het was hier flink klimmen en dalen tussen Monceau-Imbrechies en Candron. Het was in het zonnetje inmiddels aardig warm geworden. Na de brug over de Belgisch-Franse grens gepasseerd te zijn, waar de Amerikanen in 1944 het eerste stukje Belgique bevrijdden, begonnen we terug in Frankrijk meteen met een pittige klim. Over de glooiende weg reden we via Neuville naar Signy-le-Petit. Hier deed Ada boodschappen bij Coccinelli op het grote dorpsplein.
We mochten nog één keer klimmen naar de mooie camping op de top van de heuvel. Terwijl de lucht wat grijzer begon te worden om half 7, zetten wij de halfnatte tent op op veld 33. Om beurten gingen we vervolgens douchen. Terwijl Ada aan het koken was, begon het flink te regenen. De buitentent, die nog niet compleet droog was geweest, begon aan alle kanten te lekken. Da macaroni met courgette en tonijn ging er na 80 kilometer wel in.
Toen de onweersbui was overgetrokken, pakte Ada de kwarktoetjes en de aardbeien. Bert deed de vaat, terwijl Ada op het inmiddels drassige veld het vuil wegruimde. Daar een nieuwe bui in aankomst was, liepen we naar het restaurant van camping "Domain de la Motte", waar we thee dronken, het dagboek bijwerkten, wat lazen en als afsluiting van een zeer vochtige verjaardag nog een biertje tot afdronk tot ons namen.