Een gouden dag op de Gouwzee

Waar het gisteren niet lukte, was er vandaag de herkansing: schaatsen op de Gouwzee. Gisterenavond had ik net de mailtjes verstuurd naar mijn schaatsvrienden, dat we naar de Gouwzee zouden gaan. toen ik een mailtje van Jim Dekkers ontving. Hij had op de Nieuwkoopse plassen gereden op een prachtige ijsvloer. Kortom: we konden nog kiezen ook!
Vlak voor het vertrek naar de Leidse IJshal keek ik nog even op www.schaatsforum.nl en daar zag ik dit bericht:
"WATERLAND De toertocht op de Gouwzee gaat aanstaande zondag niet door.
Alhoewel het ijs goed leek te zijn, is daar toch verandering in gekomen door een warme onderstroom en de wind. Zo is het wak bij Volendam, eerder deze week nog 25 meter, uitgegroeid tot ongeveer driehonderd meter.
Na gezamelijk overleg tussen burgemeesters en ijsmeesters van Waterland, Edam, Volendam en Zeevang is besloten de tocht af te lassen. Bij alle invalswegen worden borden geplaatst met waarschuwingen voor wakken en scheuren op de Gouwzee."
Bij de IJshal hadden we even een kleine discussie en we besloten om naar Monnickendam af te reizen. We waren met 9 personen. Wil Verbeij, Dick van Beelen en Joris Raven reden met Edgar Hogervorst mee, terwijl ik samen met Hans Boers, Bauke Dooper en Evert Boekhout bij Joop van Kleef in de auto zaten.

In Monnickendam parkeerden we de auto's vlak bij de haven van dit Zuiderzeestadje. Op aanraden van een bewoonster liepen we 500 meter, zodat we niet meer hoefden te klûnen, maar direct de Gouwzee op konden schaatsen. Om 10 over 11 vertrokken we, nadat we een hele serie politie-, brandweer- en ziekenauto's met sirenes de dijk bij de Irene-hoeve op hadden zien rijden. Een onheilspellend begin van een schaatstocht.
Door de berichten hadden we besloten om vanwege de veiligheid alleen naar Marken te schaatsen. En met de serie reddingswerkers, die ons net gepasseerd was, verwachtten we grote wakken.
Nou, dat viel dus erg mee. We schaatsten van de jachthaven naar de oude havenmond van Monnickendam en langs de dijk naar Marken naar dit voormalige eiland. De groep viel op deze spiegelgladde ijsvloer ZONDER sneeuw in twee groepen uiteen. Wil deed het meeste kopwerk in de snelle groep, ik in de langzame. Ieder zijn specialiteit!
Bij Marken aangekomen zagen we honderden mensen doorschaatsen richting Volendam. "Als zij het kunnen, dan kunnen wij het ook" was de gedachte van ons allemaal. Af en toe moesten we door wat opgevroren randen sneeuwijs ploegen, maar voor de rest was het net zulk mooi, hard ijs als vorig jaar op de Kaag.
Dat is op dit van youtube geplukte filmpje goed te zien:

Bij Volendam aangekomen wachtten we weer op elkaar. Hier kwamen we Douwe Kinkel en een vriend van Douwe tegen. Met hen reden we met de vrij harde wind in de rug naar Monnickendam terug en vandaar in één ruk door weer naar Marken. In deze tijden van kredietcrisis besloten we de lokale werkgelegenheid te stimuleren. Ik kan u verzekeren: bij de koek-en-zopie werd hard gewerkt. De warme chocolademelk ging er na 25 km schaatsen wel in.

Ik had op de Gouwzee mijn "record" uit 1971 hiermee verbroken. Destijds gingen we met de hele "Porta Vitae"-MAVO uit Hoofddorp schaatsen op de Gouwzee. Ik heb toen 1 rondje van 20 km geschaatst. Er waren een paar klasgenoten, Jan Schoorl, Cor van der Geest en Jos Koeckhoven, die destijds 3 rondjes op de Gouwzee gereden hadden. Nu waren dit alle drie boerenzoons, dus het harde werken, dat hen met de paplepel werd ingegoten, betaalde zich op het ijs dubbel en dwars uit. Want hoeveel boeren en tuinders zijn er wel niet, die op natuurijs de sterren van de hemel schaatsen....

Wij genoten van de enorme ruimte op de Gouwzee en het gebroken wolkendek erboven, waardoor de zonnestralen gefilterd werden. In dit decor zag je een lang lint van duizenden schaatsers richting Volendam gaan, naar De Dijk toe.

Want bij de Dijk begon het ijs te kruien. De eens spiegelgladde ijsvloer lag hier schots en scheef over elkaar. Hier kwamen we Sjaak en Michiel Stuijt tegen, alsmede Dick de Bles. Nu wil het toeval, dat gisterenavond op de televisie een uitzending was over de introductie van de klapschaatsen. Dick de Bles en Erik van Kordelaar waren destijds in het gewest Zuid-Holland de grote animatoren achter deze fantastische (her)ontdekking van Gerrit-Jan van Ingen Schenau. Dick kon precies aangeven, dat het verhaal toch wel een slagje anders was, dan Nederland op de televisie werd voorgeschoteld. Laat ik het zo zeggen: niet iedereen zat op deze fantastische innovatie te wachten....
Hoewel, innovatie, hier is een foto uit 1936!!!

Met de wind in de rug scheerden we, net als de botters, over de ijsvloer naar Monnickendam.

Halverwege moesten we over een geul met open water van ongeveer 20 centimeter stappen. Wie even niet oplette, had een nat poot.

Bij de jachthaven verliet een kwartet schaatsers de Gouwzee, omdat ze eerder thuis moesten zijn. Edgar bracht Wil, Hans en Joris naar Leiden terug.
De rest van de groep ging voor nog een rondje, waarbij ik Erik van Kordelaar met zijn neefje Cas tegen kwam. De wind begon wat meer op te steken, dus het was zwoegen naar Marken en Volendam toe, maar als beloning konden we nog een keer met de wind in de rug naar Monnickendam terug.

Om half 3 bonden we onze schaatsen af voor het moeilijkste stuk van de hele tocht op de Gouwzee: door de sneeuwduinen heen proberen met droge voeten door het riet lopen. Maar als je goed kijkt, dan lukt dat. Terwijl wij Monnickendam binnen liepen, haalden we een groepje vrouwen in. "Dat zijn échte schaatsers!" zei één van hen. Zij had er kijk op!
Om 3 uur vertrokken we uit dit fraaie Zuiderzeestadje. Ik weet wel, waar ik morgen weer te vinden zal zijn. De afspraak zal hetzelfde zijn als vandaag: om half 10 verzamelen bij de Leidse IJshal, om kwart voor 10 vertrekken voor nog een gouden dag op de Gouwzee!