Schuimlikkerveen

Bert Rijkse, gezaghebbend ijsmeester te Ankeveen, gedoogde onze komst, dus vertrokken wij in de auto van Wim van Huis om half 10 vanaf de Leidse IJshal naar de Ankeveense plassen, met Evert Boekhout, Jan en Henk Versteegen en ondergetekende als passagiers. Waar hier gisterenochtend wat motsneeuw was gevallen, was het vannacht een centimeter of 5 gewone sneeuw. Dit past geheel in de stijl van deze winter. Vlak na het begin van de vorst krijgen we een lading sneeuw te verwerken, zodat de ijsaangroei flink wordt geremd en het ijs meteen van mindere kwaliteit is.
Daar er ter hoogte van Nieuw-Vennep al files stonden op de A4, besloten we via Aalsmeer en Uithoorn naar Ankeveen te rijden. Daar aangekomen zagen we, dat het dorp deze week op bevel van prins Carnaval was omgedoopt in Schuimlikkerveen.

Dat deden we dan maar meteen. We namen warme appeltaart met koffie of chocomel en de slagroom gaf een prachtige schuimkraag, die je af kon likken.
Wie ook goed kon likken, was de lokale veldwachter. Met zijn bonnenboekje in de hand kreeg iedere fout geparkeerde automobilist een bon. En dat was beslist geen consumptiebon bij de plaatselijke horeca. Maar goed, de veldwachter kan zo lekker hielen likken bij zijn commissaris...

Om half 12 reden we op het natuurijs. Eigenlijk best wel bizar, want tijdens de hele tocht zagen we vrijwel alleen maar open water of water met een heel dun laagje ijs. En hier was het gewoon betrouwbaar! Alleen zag je door de sneeuw op het ijs niet, waar de scheuren of hobbels zaten. Na een paar kilometer merkte Henk dat: zijn zwarte schaatspak was wit geworden aan de voorkant.
We bleven op de middelste plas schaatsen tussen de rietkragen, tot we bij een meertje uitkwamen dat ongeveer net zo groot was als de Vogelplas. Hier lag prachtig zwart ijs, weliswaar met opgestoven sneeuw, maar hier kon je uitstekend schaatsen.
Door de draaiing van de wind had je op ongeveer driekwart van dit meertje de wind in de rug en dat rijdt erg prettig.

We reden door tot ongeveer half 1, toen we 10 a 12 rondjes gereden hadden, waarna we de lokale economie van Schuimlikkerveen een impuls gaven door 5 erwtensoep te bestellen. Terwijl het weer begon te sneeuwen reden we om een uur of 1 via Aalsmeer weer terug naar Leiden. De vierde natuurijsperiode van 2009-2010 is begonnen en daar er in onze omgeving nog geen betrouwbaar natuurijs ligt, zal het motto deze week zijn: "We gaan er vaker heen: naar Schuimlikkerveen!"