In de jaren '90 was er een hele serie reclames van Reaal verzekeringen, met daarin de beroemd geworden kreet: "Foutje....bedankt!"
Om even voor 8 uur was ik bij de Leidse IJshal, waar juist Corrin Duivenvoorden met zijn zoons Roy en Scott naar buiten kwam. Deze trainer van IJsclub Kagermeer is getrouwd met mijn nicht Mirjam en uit dien hoofde is hij volgens de etiquette verplicht mij aan te spreken als "oom Bert". Eenieder, die mij kent, weet hoe strikt ik zelf altijd volgens de regels van de etiquette leef en daar anderen natuurlijk op aanspreek.
Corrin was afgelopen zaterdag ook wezen schaatsen in Biddinghuizen. We zijn elkaar niet tegengekomen. Ik wist niet, dat hij er was, en er reden zeer veel mensen met hetzelfde IJsstrijd-jack rond als ik. Hij was om 9 uur begonnen en had dus dezelfde ervaring met dooiijs als zeer veel andere schaatsers.
Zelf baal ik er nog steeds van, dat door het niet op tijd aanzetten van de koeling door de ijsmeester, ik de fout heb gemaakt te vroeg uit te stappen. Ik kan deze fout pas volgend seizoen herstellen. Ik zal dit zomerseizoen nog gretiger trainen dan anders: ik heb wat recht te zetten!
Maar wie weet gebeurt hetzelfde als 14 jaar geleden: toen haalde ik de 200 km niet, terwijl ik met een Katwijker reed, binnen een jaar kon ik mijn gram halen bij de Elfstedentocht. Dat zou een mooi scenario zijn.
In Vancouver lag ook een mooi scenario klaar: Sven Kramer had in de laatste rit tegen Ivan Skobrev geloot. Mooier kon niet. Ik ben eerst 5 kwartier op vol tempo gaan trainen. De frustratie van afgelopen zaterdag moest er toch uit. Hans Boers was met zijn zoon Jordi ook gekomen. Hans is aan het trainen voor de Run-Skate-Run, een evenement, dat ik iedereen aan kan bevelen.
Om 20 over 9 verliet ik het ijs om de belangrijkste ritten van de 10 km te bekijken, waarvan er Amerikanen zijn, die het vergelijken met het kijken naar groeiend gras.
Ik viel meteen met mijn neus in de boter, toen Lee Seung-Hoon als eerste onder de 13 minuten dook tegen Arjen van der Kieft. Bob de Jong beet zijn tanden stuk op deze tijd, maar Sven Kramer dook steeds verder onder deze tijd, tot Gerard Kemkers hem naar de verkeerde baan stuurde. "Foutje....bedankt!"
Met deze sensationele ontknoping, een Zuid-Koreaan als winnaar van de 10 km, na de onvermijdelijke diskwalificatie van Kramer, miste Nederland een zekere gouden medaille. Maar dit is een harde wet in de topsport: zekerheden bestaan niet!
Win je 4 jaar alle toernooien en vrijwel alle stayerafstanden, en sta je op het moment dat het echt moet, met lege handen, ondanks de beste eindtijd. En je kunt het over 4 jaar pas rechtzetten! Dan valt dat ene jaar, dat ik moet wachten, wel mee. Wat dat aangaat hield Sven Kramer het met "Zwaar kut" nog heel netjes.
Trouwens, in mijn ogen is het belang van de Olympische Spelen zwaar overtrokken. Ik vind het veel knapper, als je als allrounder 4 afstanden goed beheerst, zoals Svan Kramer dat nu al 4 jaar doet. Zeker in Olympische jaren wordt het allrounden tegenwoordig zwaar ondergewaardeerd!
Voorlopig heeft de TVM-ploeg een probleem: het blinde vertrouwen van Sven Kramer in coach Gerard Kemkers is verdwenen.
Maar goed, verliezen hoort ook bij de sport, ook al komt het door "Foutje....bedankt!"
In de sport is het niet altijd de beste, die wint: soms is het gewoon de gelukkigste. Door deze bizarre ontknoping werd Bob de Jong letterlijk en figuurlijk de lachende derde. De Engelsen hebben hier een mooie uitdrukking voor: "It's all in the game!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten