Uitgemergeld

We konden uitslapen tot 8 uur. Het was zwaar bewolkt, maar de voorspelde regen had het Mergelland nog niet bereikt. Wil Verbeij, Frank Damen en Hen van den Haak vertrokken zonder nog een stukje in de heuvels te fietsen.
Daar het voorwiel van Hans Boers aanliep, zagen mijn reisgenoot en ik af van een afsluitende fietstocht. We namen afscheid van Paul Verkerk en Andrea Landman en van Pieter Smit en Letty Ruhaak, die dit gezellige trainingsweekeinde wederom uitstekend georganiseerd hadden! We reden in de auto van Jaap naar Valkenburg, waar we de wagen parkeerden bij kasteel Schaloen, waar we een wandeling door het heuvelland gingen maken.

We staken de spoorbaan over en liepen door natuurgebied Genhoes naar de tunnel, die ons naar het drukke centrum van Valkenburg bracht. Ondanks de regen, die Zuid-Limburg nu wel bereikt had, genoten we volop van het natuurschoon om Valkenburg heen. En daar het uitzicht veel minder scherp was dan de dag ervoor, beseften we, dat we gisteren onwijs gemazzeld hadden met het weer op de Mergellandroute.
Uiteraard namen we in het toeristische stadje wat te drinken en een Limburgse vlaai. We wilden niet uitgemergeld thuis komen.
Langs de Fluweelen grot klommen we omhoog, om over een steil landpad naar een plateu te klimmen. We dachten, dat we richting Schin op Geul liepen, maar in een heuvelgebied lopen wegen altijd anders, dan je denkt. We liepen langs een weiland vol schapen.


Tot onze verrassing kwamen we uit bij Sibbe. Hier vroegen we de weg naar Schaloen. Deze was vrij snel gevonden. Het bleek de lange afdaling over de holle weg te zijn, die we de dag ervoor gefietst hadden.
Om half 2 startte ik de auto en met de Tomtom als navigator reden we richting Antwerpen. Nu begon het pas echt goed te regenen, zodat op de snelwegen een gordijn van water achter de auto's hing. Voldoende afstand houden dus. In België zijn de wegen een stuk rustiger dan de route over de A2, die trouwens afgesloten was bij Eindhoven.
Vanaf Geel namen we de binnenwegen via Turnhout, Baarle-Hertog en Chaam, waar Hans het stuur van mij over nam. Naarmate we westelijker kwamen, werd het weer trouwens beter. Op de radio hoorden we het verslag van de 16e etappe van de Vuelta de España, die door de Picos de Europa ging met de finishlijn bij Covadonga. Hier had Siebe ons in de meivakantie naar toe gereden, zodat wij met eigen ogen konden aanschouwen, hoe mooi het hier was!

Om half 5 waren we bij het huis van Hans. We waren net zo lang onderweg geweest als vrijdag.
Ik bracht mijn spullen thuis en reed met de auto naar het huis van Jaap de Gorter, waar ik de sleutels en de papieren overhandigde. Ik ging hardlopend naar huis. Een sportweekeinde moet je in stijl afsluiten, nietwaar?
's Avonds kon ik met Ada genieten van een stuk abrikozen-kruimelvlaai. Want sporten is heel leuk, maar je moet er wel voor zorgen, dat je niet uitgemergeld raakt....