Ride for the Roses

De wekker stond op half 7. Niet bepaald mijn gewoonte op de zondagmorgen. Maar ik moest dan ook om kwart voor 9 in bij de veiling in Aalsmeer zijn, waar ik met Toerclub "De Wokken" mee zou doen aan Ride for the Roses 2011. Maar de wekker hoefde niet eens af te gaan, want ik was er om kwart over 6 al uit. En om het nog erger te maken: ik was toen al een uur wakker. Dat is het grote probleem op dagen met een flinke krachtsinspanning: je gaat liggen hanewaken.
Gisterenavond had ik nog op buienradar gekeken en gezien, dat om een uur of 7 een flinke bui precies boven het gebied zou hangen, waar ik zou gaan fietsen. En als je in dit jaargetijde op de grens van koude en warme lucht zit, zoals vandaag, heb je een grote kans op onweer. Niet echt aanlokkelijk.
's Nachts had het al wel geregeld, maar daar heb ik niets van gemerkt. De slaap was dus kort, maar diep.
Om kwart over 6 trok ik mijn wielerkleding aan, ging in mijn eentje ontbijten (vreemd, hé) en keek nog even op buienradar. En ziedaar, een heel ander plaatje dan gisterenavond. De meeste buien zouden boven de Noordzee hun lading lozen!
Om 7 uur zat ik op de fiets. Ik kan u verzekeren: op dit tijdstip kom je in Leiden bijna niemand tegen.
In de miezerregen en met een licht windje in de rug reed ik via de Leidse binnenstad naar Oud-Ade, Rijpwetering en Nieuwe Wetering, ongeveer de skeelerroute van gisteren in omgekeerde volgorde. Bij de Ringvaart aangekomen sloeg ik rechtsaf richting Oude Wetering en over de Ringvaartdijk reed ik via Burgerveen en Rijsenhout naar Aalsmeer. Hoe dichter je de Bloemenveiling naderde, hoe meer fietsers je zag.

Op dit enorme complex moest ik even zoeken naar de hal van Melle Jongkind, waar we verzamelden. Her kreeg ik van Wim Blokker mijn startnummer overhandigd. Ik zou met 7872 rijden. In de Tour de France moet je de hele dag van voren rijden om hem als meest strijdlustige renner te krijgen. Bij deze kan ik u wel verklappen, dat ik de hele dag geen meter van voren gereden heb. Niet verder vertellen, hoor!
Om 9 uur werden de groepsfoto's gemaakt. Eerst waren ruim 100 man van "Aalsmeer Fietst" aan de beurt, daarna eenzelfde aantal van "De Wokken".
De foto werd gemaakt op een dijk, zodat ik na 56 jaar eindelijk eens een keer op de laatste rij kon gaan staan bij een groepsfoto's.

Dat krijg je, als je een klein opdondertje bent.
Om kwart over 9 pakten we onze fietsen en reden in colonne naar de enorme veilinghal.
Deze is zo groot, dat als alle fietsers voor de 100, de 60 en de 25 km vertrokken zouden zijn, er een hardloopwedstrijd zou zijn: Run for the Roses. Trainingsmaat Robert Nozeman zou er aan meedoen.

In het startvak, waar we behoorlijk lang moesten wachten voor het startschot, kletste ik met deze en gene, waaronder een Venneper van 71, die dagelijks flinke afstanden fietste. Verder kwam ik Gerie Otte tegen, met wie ik 7 jaar in de klas heb gezeten op de lagere school in Nieuw-Vennep en ook nog een aantal jaren gevoetbald in de onderste regionen bij DIOS.
Gedurende het wachten zag je van alle kanten deelnemers aan Ride for the Roses aan komen rijden.
Maar om 10 over 10 was het, na een serie toespraken, dan eindelijk zo ver. Een zangeres zong het "clublied" van Ride for the Roses, "The Rose" van Bette Middler.

Meteen daarna klonk het startschot. En hoewel we vrij vooraan startten, duurde het nog een half uur, voordat we daadwerkelijk van start gingen. Om kwart voor 11 reden we de veilinghal uit om meteen de woorden van de speaker te logenstraffen. We zouden beginnen met een vaartje van ongeveer 20 km om de rest van de tocht ongeveer 27 km per uur te rijden.
Nou, vergeet het maar. Op de provinciale weg naar Hoofddorp ging het meteen met de gaskraan open. We reden, terwijl de spieren na 2 uur wachten niet bepaald soepel waren, na 1 km al 39 km in het uur.

Bij Rozenburg zakte het tempo gelukkig ietsje in, maar 35 in het uur vind ik nog flink hard.
En nu kwam het meest verbazingwekkende van deze toertocht: terwijl er minstens 1000 mensen hen voor gingen, reed een half peloton verkeerd. Ze moesten langs de Zwanenburgbaan naar de Hoofdweg fietsen, maar zij reden te ver door langs de Kruisweg. Zo reden Gerie en ik, zo'n beetje gestart als hekkensluiters van "De Wokken", plotseling als een van de eerste rijders in het mooie rooie shirt van voren.
Op de Hoofdweg hadden we de wind in de rug, dus we kwamen zonder moeite weer in de buurt van 40 in het uur, ware het niet, dat we af en toe in de remmen moesten knijpen als het enorme peloton van ongeveer 6000 man bij wegversmallingen opstroopte.
Bij Lijnden reden we de Ringvaartdijk op, waar we meten stapvoets gingen rijden. Een halve kilometer verder werd duidelijk waarom: langs de kant van de weg lag een vrouw, die ingepakt was in een aluminiumfoliedeken. Het slachtoffer van een valpartij, gezien de verwondingen aan haar kin.
Voorbij Zwanenburg trok ik tegen de wind iets te hard door en loste zo ongewild Gerie Otte. In zo'n peloton, dat 6 dik over de dijk rijdt, moet je zo min mogelijk omkijken. Je hebt alle concentratie nodig bij wat er voor je gebeurt!
Gelukkig stroopte het een paar kilometer verderop weer op, zodat Gerie en Loek Troost me weer bijhaalde. Loek raakten we in het gedrang op een gegeven moment kwijt in de massa, maar met Gerie ben ik de rest van de tocht opgetrokken.
Bij de Cruquius sloegen we af naar Heemstede, waar we langs de oude villa van Pedagogische Academie "De la Salle" kwamen, waar ik 3 heerlijke jaren heb mogen doorbrengen.
Overal stond publiek langs de kant van de weg. Bij tijd en wijle werd je behoorlijk aangemoedigd. Via Hillegom en Beinsdorp reden we over de Venneperweg naar Nieuw-Vennep. Boven op de Hillegommerdijk had je een prachtig uitzicht op het kleurige lint, dat zich kilometerslang voor je ontrold had.

In Nieuw-Vennep wachtte een warm bad. Wat een enthousiasme. Gerie had bij "De Bolle Olifant" afgesproken met zijn vrouw, zijn schoondochter en zijn kleinkind. Ik kwam ook diverse bekenden tegen, waaronder Kees en Rinus Bakker, mijn broer Paul en mijn schoonzus Trudy, mijn zwager Henk en mijn nicht Marion en haar kinderen.
Bij "De Rustende Jager" was een feesttent klaargezet, waar een koor stond te zingen. Het had iets weg van Franeker bij de Elfstedentocht.
In Nieuw-Vennep stroopte het dusdanig op, dat het een minuut of 10 duurde, voor we weer echt op gang waren. Vrij constant reden we rond de 30 in het uur.
Bij Burgerveen zagen we een slachtoffer van een valpartij. Hij was in de stabiele zijligging gelegd en volgens mij niet bij kennis.
Bij Leimuiden was de drukke provinciale weg N207 helemaal afgesloten voor alle verkeer, behalve voor fietsers. Zes, zeven en soms acht rijen dik reden we over deze brede weg. Maar ook hier zagen we wederom iemand langs de kant van de weg zitten, die slachtoffer was van een valpartij, net als een paar kilometer verder in Langeraar. Het zag er uit, alsof deze vrouw haar sleutelbeen had gebroken. De vermoeidheid begint toe te slaan en daarmee het concentratieverlies en dat kun je je in zo'n veelkoppig peloton niet veroorloven.

Voorbij Leimuiden had je trouwens het mooiste uitzicht van de dag. Vermoedelijk was dit de hoogste brug. Voor je zag je het peloton over de volle breedte van de weg, en links van je zag je de meute als een lang koord zich in de richting van Langeraar bewegen. Verder veel weilanden met koeien, wat boerderijen en houtwallen en daarboven de bewolking, waar de zon doorheen brak met Hollandse luchten. Een sprookjesachtig gezicht.
Als je daarna door een dorp rijdt, waar je als wildvreemde toerrijder wordt aangemoedigd, raak je toch in een euforie.
Via Vrouwenakker en Kudelstaart reden we naar de Veilinghallen in Aalsmeer, waar het mentaal moeilijkste deel van Ride for the Roses kwam: we moesten nog een rondje rijden via Uithoorn en Amstelveen. Ook hier was veel publiek uitgelopen op deze onverwachts mooie zondagmiddag. Het was 22 graden en de hele tocht was het al droog. Toch iets anders dan de hele week al was voorspeld, tot aan gisterenavond laat toe!
Langs de Amstel besloten Gerie en ik ons uit te laten bollen en te gaan genieten van het mooie uitzicht. Het peloton was verbrokkeld geraakt in vele kleine groepen, dus je kon wat meer om je heen kijken.
Samen met Chris Jongkind van "Aalsmeer Fietst", die vrijwel de hele tocht bij ons in de buurt gereden had, fietsten we de laatste 5 kilometer door Aalsmeer-Noord naar de Bloemenveiling. Aan de begroetingen te merken kent deze fietser half Aalsmeer.
Om half 3 waren we bij de Bloemenveiling, waarbij het er naar uit zag, dat het nog behoorlijk lang zou duren, voor we de veilinghal binnen konden rijden.

Ik nam afscheid van mijn oud-klasgenoot Gerie Otte, zocht een plek om de blaas te legen en na het wildplassen moest ik mijn weg zien te vinden naar de Ringvaart. Dat was best lastig, want op de meest voor de hand liggende wegen kwamen tientallen fietsers me tegemoet.
Zodoende kwam ik, geheel ongepland, uit bij de zuidrand van het Amsterdamse Bos. Ik reed over de brug over de Ringvaart bij Schiphol-Oost, zodat ik nog een paar kilometer extra tegen de wind in moest tornen. Niet iets, waar je na 150 km fietsen op zit te wachten. Uiteindelijk zou ik 183 km fietsen vandaag, met als maximum 48 km per uur!
Wie mij achteraf wil sponsoren: dat kan via Ride for the Roses.
Over dezelfde weg als vanochtend reed ik naar Leiden terug, waar ik om kwart over 4 nog net op tijd bij het uitvaartcentrum aan het Levendaal was om mijn trainingsmaat Jan Versteegen te condoleren met het overlijden van zijn vrouw Christine. Voor Jan was het nu letterlijk "Adios Corazon".

Ik had geen tijd meer om me thuis te gaan douchen. Dan was ik te laat geweest om Jan en zijn tweelingbroer Henk te kunnen condoleren. Maar deze tweeling en de ook aanwezige Wim van Huis kennen me zo het beste: flink ruikend naar zweet.