Orde

Daar ik vanavond een korte lezing over toertochttips mag geven bij de Lissesche IJsclub, was het niet echt mogelijk om vanavond te gaan trainen in de IJshal. Ik zou ongeveer een half uur op het ijs kunnen staan. Derhalve had ik mijn werkschema wat aangepast. Gisteren een half uur langer gewerkt, morgen een uur langer en zo kon ik op dinsdagochtend mijn rondjes draaien bij de "Krasse knarren".
Toen ik om even voor half 9 het ijs op stapte, was er 1 schaatser bezig: Kees Borst. Deze schaatser is ooit Nederlands kampioen bij de veteranen op natuurijs geweest en als je achter hem rijdt, weet je meteen waarom: buiten veel kracht heeft hij een uitstekende techniek. En een prima manier om je eigen techniek te verbeteren is om achter zo iemand aan te rijden en de slag zo veel mogelijk te kopiëren.
Om een uur of 9 werd het druk en het druppelde daarna nog even door met nieuwkomers, zodat we om kwart over 9 in een treintje met 30 man reden.

In een rustig tempo. Zelfs mensen, die op donderdag nog wel eens op hol slaan, hielden zich hier in.
Ik kan er dus niet omheen: orde houden is niet mijn sterkste punt.
Nooit geweest trouwens. Dit was een van de redenen, waarom op de Pedagogische Academie aan mij geadviseerd werd, om een ander beroep te gaan zoeken.

Met schaatsles compenseer ik dit mindere punt met een hoop enthousiasme en een speelse aanpak.
Op donderdagochtend zou ik eigenlijk wat strenger moeten zijn. Ik ga mijn best doen, maar steng zijn ligt niet echt in mijn aard.