Parallelweg

Iedereen, die wel eens op de parallelweg langs de A44 tussen de Stevenshof en Wassenaar gefietst of gelopen heeft, kent haar: een vrouw met grijs, schouderlang haar, die dag in, dag uit daar op en neer rijdt. Na vanochtend in de bibliotheek van Rijnsburg gewerkt te hebben, ging ik om half 3 een rondje hardlopen. Het "Rondje Papelaan" is precies 10 km lang.
Vanaf huis liep ik rechtstreeks naar de A44. Bij de driesprong bij de parallelweg aangekomen zag ik de vrouw over de parallelbaan aan komen fietsen, bij de driesprong keren en weer richting Wassenaar fietsen. Het was de richting, die ik op deze prachtige, zonnige herfstdag ook in moest slaan.
Vlak voor de stoplichten bij "De Bosrand" had de vrouw nogmaals gekeerd en ze kwam me weer tegemoet gereden, als een soort fietsende zombie.

Nu we het over "De Bosrand" hebben: een paar weken geleden las ik in een weekblad een prachtige omschrijving van de hedendaagse tuincentra: "Een Ikea, waar je ook planten kunt kopen". Een rake typering, gezien de enorme hoeveelheid Kerstmaterialen, die ik in oktober al bij Intratuin had zien staan. Gezien de drukte op en rond het parkeerterrein van "De Bosrand" vermoed ik, dat het hier niet veel anders zal zijn.
Op souplesse liep ik langs het tuincentrum naar het benzinestation. De A44 was hier verlegd. Lopers en fietsers moesten over het terrein van het benzinestation naar een andere parallelweg van de A44 lopen. Via de Papelaan rende ik in een voor een training straf tempo naar de Velostrada.
Bij de voetbalvelden aangekomen kon je aan het kabaal rond het veld al op 500 meter afstand horen, dat het eerste van Voorschoten '97 thuis speelde. Wat dat aangaat zijn alle voetbalvelden hetzelfde! Het kabaal ging over in een orkaan van geluid, toen de thuisclub net de 1-0 scoorde, terwijl ik langs de kleedkamers liep.
Via station "De Vink" rende ik op huis aan. De laatste test voor de Zevenheuvelenloop was prima verlopen.