Ouwe Piet

Een icoon van de Leidse IJshal is van ons heen gegaan. Gisterenavond hoorde ik het bij het schaatsen op de vaste dinsdagavond. Piet van der Meer is vorige week op 90-jarige leeftijd gestorven.
Jarenlang was hij de nestor, die met een vaste slag een flink tempo had. Tot op 80-jarige leeftijd draaide hij wekelijks zijn rondjes. Toen begonnen zijn knieën te protesteren. Deze tuinder uit "de Veen" viel als schaatser op met zijn armen. Waar vrijwel iedere schaatser zijn rechterarm gebruikt, als hij wil versnellen, gebruikte Piet zijn linkerarm.
"Ouwe Piet", zoals wij hem liefkozend noemden in de IJshal, was ook zeer gezellig. In de kantine wist hij, onder het genot van een glaasje Jägermeister, de fraaiste verhalen op te dissen. Zoals die keer, dat het Leidse Stadhuis in de strenge winter van 1929 was afgebrand. Als bijna 8 jarige ging hij op de schaats naar Leiden om te kijken naar het ijspaleis, dat resteerde na de grote brand. Het bluswater had voor de prachtigste ijspegels gezorgd in de strenge kou.

Ook koningin Wilhelmina passeerde de revue. In de crisisjaren was ze eens naar "de Veen" gekomen om te horen, hoe de tuinders deze moeilijke periode door probeerden te komen.
"Ach majesteit", zei een tuinder, die er niet omheen wenste te draaien: "Het is gewoon klote!"
Tot zijn 80e jaar bleef Piet van der Meer een flink tempo houden. In 1997, het jaar van de door mij uitgereden Elfstedentocht, kon ik hem met moeite bijhouden: Ouwe Piet was toen 75, ik 41.
In 2001 werd aan het eind van het seizoen, vlak nadat ik 200 km geschaatst had op de Uithof, zijn 80e verjaardag gevierd in de Leidse IJshal, onder het motto: "Piet is 80 en hij vindt het leven prachtig".
Het seizoen erna was het helaas gedaan met de lange schaatcarriere van deze tuinder, die beginners aanmoedigde om niet meteen op te geven, als het een keertje niet lukte.
En sociaal bleef hij ook na zijn dood. Hij heeft zijn lichaam ter beschikking van de wetenschap gesteld.
"Ouwe Piet", bedankt voor alle gezelligheid.
Rust in vrede.