Bij het restaurant haalden we wat broodjes en om 10 uur precies verlieten we "de Scheleberg" via de statige oprijlaan. Het was zwaar bewolkt, maar wel droog. Door de bossen reden we via knooppunten naar Harskamp, waar ik bij een fietsenmaker mijn zadel recht zette. Ada en ik kochten allebei nieuwe snelbinders.
Door boerenland reden we weer op de bospaden aan. Op en neer golvend reden we langs het Kootwijkerzand naar Kootwijk toe, waar we op een terras de inwendige mens versterkten met koffie, chocolademelk en appeltaart.
Rond het middaguur trapten we naar de camping, waar de lokale supermarkt gevestigd was. We vervolgden de weg over de mooie Veluwe naar Meerveld, waar een aantal onverharde paden ons wachtte.
Aansluitend reden we kilometers lang door de bossen van landgoed Staverden. Bij het gelijknamige kasteel namen we in een prieel onze lunch. We keken uit op een mooie vijver.
Een kwartier later fietsten we over de schitterende Leuvenumse heide. Alleen het weer was niet schitterend. Het regende pijpestelen. We schuilden onder een boom tot het ergste voorbij was. We pikten de Eneco Veluweroute op, die we tot 't Harde zouden volgen, afwisselend door de bossen of over de heide.
Bij Oldebroek zagen we het Boerderijmuseum. Hier dronken we koffie en warme chocolademelk. Na een klein stukje de NAP-route gevolgd te hebben waren de polders richting Kampen ons deel. Hier merkten we, dat er best een aardige vracht wind stond.
Rond de klok van half 6 reden we via de LF23, de Zuiderzeeroute, de prachtige binnenstad van Kampen binnen, waar Ada bij een supermarkt boodschappen deed, terwijl ik in het zonnetje bij de fietsen stond te wachten. Om 6 uur staken we de IJssel over.
Een minuut of 10 later stonden we bij de gesloten receptie van camping Seveningen. De receptiebel werkte echter perfect en om half 7 zetten we de tent op na 91 km fietsen.
We aten tortellina's met gemengde salade met vruchtenyoghurt toe. Na de vaat fietsten we terug naar Kampen, waar we door het pittoreske centrum van dit Hanzestadje kuierden. Toen het weer begon te spetteren zochten we een plekje in eetcafé "De Majesteit", waar we de route voor de komende dagen bekeken en nog wat lazen.
Ada las verder in "Tonio" van A.F. Th. van der Heijden, terwijl ik de Trouw van zaterdag uitlas en het dagboek bijwerkte.
Op de terugweg lazen we bij de brug een tekst, die in Katwijk ook niet zou misstaan: Bij belsignaal brugvak open.
Om een uur of half 11 lagen we in de tent voor een diepe, diepe slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten