Stavoren

Als we gedacht hadden, dat we toch wel hadden kunnen kamperen, dan werden we om een uur of 6 uit de droom geholpen. Het regende weer eens.
Om 10 voor 8 werd ik wakker. We pakten alle spullen in, ook de tent, die we te grogen hadden gehangen. Na een sober ontbijt fietsten we om half 9 camping "De Waps" af. We reden naar Rijs, of Riis in it Frysk. We kwamen door de prachtige bossen van Gaasterland om via Nijeburen en Hemelum naar Warns te fietsen.
Hier begon het, symbolisch voor onze Elfstedenroute, weer te regenen.
Bij de sluizen van Stavoren moesten we 10 minuten wachten op de tjalken, die het IJsselmeer op gingen. We waren ruimschoots op tijd voor de veerpont naar Enkhuizen. Ada had zelfs nog tijd om naar de bakker te gaan om krentenbollen en Fryske Duumkes te halen.

Ik wachtte onder een afdak bij de fietsen en zag, hoe een meeuw met maar 1 poot zeer fel nog het meeste toegegooide brood wist weg te snaaien. Ik moest onmiddellijk denken aan Karel met de houten poot uit "Pluk van de Pettenflet" van Annie M.G. Schmidt.

Om 10 over 10 voer de boot weg uit de haven van Stavoren, terwijl het net wat droger begon te worden. Boven Noord-Holland zagen we een zeer donkere lucht hangen, terwijl we de 8 tjalken, waar we op hadden moeten wachten, passeerden.
In Hoorn hadden we net de trein van 11.54 naar Amsterdam, zodat we om half 3 thuis druk aan het uitpakken waren na 636 km fietsen op een waterrijke Elfstedenroute.