Om 8 uur regende het even wat minder hard. We ruimden de tent snel op en onder een afdakje aten we. Een voorbijganger vertelde ons, dat het de hele dag zou gaan regenen. Helaas zou hij goeddeels gelijk krijgen.
Om 9 uur reden we Dokkum binnen om via de Kleine Breedstraat en "'t Raedhûs" de weg naar Birdaard te vinden. Een flink deel van het traject reden we vlak langs de Dokkumer Ee. Vrij aan het begin zagen we een wezel oversteken. We reden de Dokkumer Trekwei af tot Birdaard en na een kleine bocht vervolgden we de weg naar Bartlehiem.
Het beroemde Elfstedenbruggetje was volledig vernieuwd.
De route liep via de oude, oorspronkelijke route, die uitkwam in het centrum van Ljouwert. De route via Oudkerk naar de Bonkefeart zat niet in de Elfstedenroute.
Als verzopen katten kwamen we aan in Leeuwarden, waar we bij Bagels & Beans cappucinno, warme chocolademelk en wortel-notentaart namen.
Ada kwam met het voorstel om de trein naar Leiden te nemen. Bij iedere andere tocht had ik er mee ingestemd, maar de Elfstedentocht maak je gewoon af! Dan maar afzien op vrijdag de 13e.
Om half 12 reden we in onze regenkleding door het wandelgebied bij de Grote Markt. De lokale veldwachter vond dit niet zo'n goed plan. Het was aan Ada's tact te danken, wat we er zonder bon vanaf kwamen. Na wat slingers door de hoofdstad van Fryslân kwamen we uit bij de Swettehaven, het officiële startpunt van de Tocht der Tochten.
Via het industrieterrein fietsten we naar de Boksummerdammen, ons beginpunt. Voor het eerst zag ik de Swette bij daglicht.
Bij Reduzem verlieten we de Swette om haar 10 km later nog een keer te kruisen bij Scharnegoutum. Hier vandaan reden we Sneek binnen, waar we in "Onder de linden" allebei een lunch van de dag namen met Chinese kippensoep en2 broodjes zalm.
Het spetterde, toen we om half 3 weer op de fiets zaten. We kwamen langs de beroemde Waterpoort.
Hoewel het midden op een zomerdag was, hadden we nauwelijks meer licht dan bij het ochtendgloren op een winterdag in februari.
Na de Waterpoort zochten we onze weg naar IJlst, onze voorlaatste stempelpost.
Voor we bij Heeg waren, gingen de hemelsluizen wagenwijd open. Echt fijn als je met een verkouden kop rondrijdt. Maar opgeven? Nooit!
Zwijgend zwoegden we tegen de wind in beukend.
Waar je bij de Echte Elfstedentocht een vrij rechtstreekse route hebt naar Sloten, daar was hier beslist geen sprake van. Via Hommerts, Idskenhuizen en Tjerkgaast maakten we een behoorlijke omweg naar het kleinste Elfstedenstadje.
Waar we niet meer op gerekend hadden, gebeurde toch. De zon kwam door. Het voelde meteen een stuk aangenamer aan.
Na bij het VVV onze laatste stempel gehaald te hebben, hadden we wel in de gaten, dat we de boot van Stavoren naar Enkhuizen van 18.05 niet meer zouden halen.
Het was inmiddels kwart voor 5. We zouden 24 km naar Heerenveen kunnen fietsen en daar de trein kunnen pakken, of nog een nacht in Gaasterland doorbrengen. In het zonnetje aan de gracht met een ijsje in de hand besloten we tot het laatste.
We zouden gaan kamperen en via Wijckel reden we de glooiende bossen van Gaasterland in. Je kon aan de paden in de Bremer Wildernis en de Lycklamabossen goed zien, hoeveel regen er vandaag naar beneden was gekomen. In de buurt van Oudemirdum vonden we een camping. Ada vroeg: "Hebben jullie ook trekkershutten?"
"Wij niet, maar een collega wel", kreeg ze als antwoord. De receptionist belde en 5 minuten later zaten we op de fiets naar "De Waps". Ook al ben ik allergisch voor wespensteken, ik had geen enkele moeite met het Friese woord voor wesp. We betaalden € 41,- en konden onze intrek nemen in "Ciska".
De tent werd te drogen gehangen, net als veel kleren. We namen een warme douche en met schone kleren aan begaven we ons naar het receptiegebouw, waar we een pizza Hawaii en eentje met salami bestelden.
Daar we nieuwsgierig waren, waar we precies uitgekomen waren, reden we de weg een klein stukje af. We zaten vlak bij Oudemirdum en hadden 103 km gefietst, maar vooral afgezien op vrijdag de 13e.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten