Van slag

Vandaag worden in Groot-Brittannië parlementsverkiezingen gehouden, waarbij het de grootste vraag is of Boris Johnson een meerderheid behaalt of dat hij onderuit gaat, nu hij zich op glad ijs heeft begeven.

Natuurijs is in ons land in geen velden of wegen te bekennen, ook al kwam het vannacht nipt tot vorst aan de grond bij KNMI-meetpunt Voorschoten. Als enige in Nederland.

Met het zicht op een prachtige pastelkleurige zonsopgang fietste ik naar de Vondellaan, waar ik in de Leidse IJshal wederom met de "Krasse knarren" zou gaan schaatsen.
Bij het aantrekken van de schaatsen was ik nog even in gesprek geraakt met een paar schaatsers. Juist op het moment, dat ik het ijs op stapte, was een peloton van 14 "Krasse knarren" al voor zichzelf begonnen. Met 27 kilometer per uur ging men hart van start. Te hard, want aan het eind van de 5 rondjes ging een van de schaatsers onderuit en knalde met zijn rug tegen de boarding.

Met een ambulance werd hij naar het LUMC gebracht voor nader onderzoek. Het spreekt voor zich, dat we allemaal van slag waren. De eerste series gingen langzamer dan gebruikelijk op donderdag. De schrik zat er bij diverse schaatsers goed in.
Maar gaandeweg kwam de snelheid weer terug. Ook bij mezelf. De 5 kilometer ging zelfs goed. Ik begon vlak met de 25 rondjes in 26 kilometer per uur om aan het eind lichtjes in te zakken naar 25 kilometer. Maar vandaag was dit slechts bijzaak.

Zonder verdere brokken rondden we de piramide van 125 rondjes af, waarna we in de kantine bij de koffie en thee bijpraatten over het gebeurde, waardoor we toch wel van slag waren.

Maar als schaatsers onder elkaar weten we, dat het klimaat al jaren van slag is.....