De Schaatspiet

De meeste Pieten huiverden, zij vonden de weerkaart fout,
want het het was met een paar graden boven nul waterkoud.

In de IJshal aan de Vondellaan trokken ze hun schaatsen aan
om daarna zwierend over het gladde ijs heen en weer te gaan.
Tweemaal volgde na het inrijden Pietengymnastiek,

sommige kinderen leken wel gemaakt van elastiek.
Nadat iedereen warm was gedraaid op de gladde ijsvloer
was een op kindermaat gesneden marathon best wel stoer.
Daarna moesten de kinderen echter wel op gaan letten
want hetgeen volgde was een snelle schaatsestafette.
Om de botsing met een houten stok te vermijden,
moesten de kinderen diep bukken bij het rijden.
De les werd afgesloten door een serie tikkertje spelen.

Dit kinderspel gaat de jongste generatie niet vervelen.

Voldaan kon de Schaatspiet daarna het ijs verlaten.
Gepokt en gemazeld als hij was had hij in de gaten,
dat de kinderen met tikkertje spelen het best leren,

hoe je razendsnel kunt remmen, draaien en keren.
Want beste mensen, dit is het motto van de Schaatspiet:
Een kind leert het meest als het met volle teugen geniet!