Transpondertest

Aanvankelijk was vanmorgen aangekondigd als een testochtend om de tijdwaarneming met transponders. Later werd dit uitgebreid met een proef, hoe snel de schaatsers van het ijs af waren als de Mammoeten het ijs op kwamen.

Een wijs besluit, want vanmorgen waren de tijdwaarnemingslijnen nog niet aangesloten op de computer, toen een vijftigtal schaatsers hun eerste rondjes op de 250-meterbaan maakten. Zelf had ik op 1 september met Aad Kleijweg al een twaalftal rondjes gemaakt.

Het was een gezellig weerzien met veel bekenden. Na met een aantal van hen gesproken te hebben, stapte ik rond half 10 het ijs op. Ik had mijn eerste rondje nog niet gemaakt, toen ik van het ijs af moest vanwege de dweilmachine, die het ijs op kwam gereden.

Op het platform, waar de schaatsen aangetrokken worden, kon ik zodoende met andere schaatsers bijpraten voordat we na een kwartiertje het gedweilde ijs weer konden betreden. Als langeafstandsschaatser reed ik 84 rondjes te midden van alleen maar blije schaatsers tot de volgende dweilpauze.



Met een grote groep schaatsers gingen we naar de kantine van zwembad en ijshal. Aad Berg, die na een tweetal jaren niet geschaatst te hebben, bood me een warme chocolademelk aan. Met hem en Frits van Huis hadden we het over allerhande onderwerpen.

Om een uur of 12 vertrok ik naar de IJshal om weer wat klussen te doen. Samen met Marja veegde ik de hele loopronde om de 250-meterbaan om na de lunchpauze samen nog war spullen te versjouwen en met natte doekjes een aantal deuren en wanden schoon te poetsen.
Inmiddels waren er schaatspakken aangekomen voor de relatiedag van De Vries en Verburg, de bouwers van Zwembad en IJshal De Vliet. 

Ja, en als het op mode aankomt, ben ik natuurlijk een rolmodel.

En zo verliet ik om 4 uur de ijsbaan, waar ik op deze transpondertestdag van alles had gedaan, behalve de transpondertest.