Wisselvallig

Er was voor vandaag wisselvallig weer voorspeld. Nou, dat klopte volledig. Vandaag werden de verjaardagen van mijn zus Corrie en haar man Henk gevierd. Met een harde zijwind fietsten we vanmorgen naar Hillegom toe.

Onderweg wisselden natte en droge periodes elkaar in een hoog tempo af.

Met een natje en een droogje hadden we een gezellige middag met de familie Breed.

Rond half 4 reden we in iets minder wisselvallig weer naar de Sleutelstad. Net toen we dachten, dat we droog over zouden komen, kregen we bij Oegstgeest te maken met een korte doch vrij hevige bui. We trokken snel onze regenbroeken aan.

Bij de Rijndijk aangekomen fietste Ada naar huis, terwijl ik naar IJshal De Vliet reed voor een gezellige openingsborrel met wat hapjes voor de 80 vrijwilligers van de kunstijsbaan. Een kleine helft van hen gaf acte de présence. 

Om half 8 ging ik naar beneden, waar ik de nieuwe trainingsjas voor de trainers van de IJVL kon passen. Vrijwel alle trainers gingen daarna schaatsen. Ik niet. Niet dat ik geen zin had, maar ik had bier gedronken en met drank op ga ik niet schaatsen. Je hebt immers een tweetal messen onder je voeten.

Met een wat geluwde tegenwind fietste ik aan huis toe op deze wisselvallige dag.

"Je lijkt zo braaf. Tot je je mond open doet...."

Het had hard geregend vannacht. Daar had ik niets van gemerkt. Ik droomde rustig verder.

De neerslagzone trok weg toen wij zaten te ontbijten, maar de neerslagcijfers waren indrukwekkend.

Ada vertrok naar de volkstuin in de hoop, dat ze nog wat kon doen zolang het droog was. Ik fietste onderwijl naar "De Helianth" voor de wekelijkse broodbestelling en het fruit, melk en de kaas. Deze boodschappen ruimde ik thuis weg, waarna ik de was ophing.

Daarna kleedde ik me om en liep met de harde wind in de rug onder een waterig zonnetje naar IJshal De Vliet. Onderweg raapte ik een leeg bierflesje op, dat langs het fietspad in het gras lag. Als je het laat liggen, weet je één ding zeker: vroeger of later is er wel een grapjas, die het op het fietspad kapot smijt.

Met een leeg flesje liep ik verder. Dit was gezien door een fietser, die ook naar de ijsbaan ging. Dat leverde me enkele snedige opmerkingen op. Ik leverde het flesje bij de bar in.
Pratend liepen we de ijshal in, waar op de ijshockeybaan de wedstrijd om de Hutspot Cup van de IHCL werd verreden. Daar kwamen we met iemand, die een knieblessure had te spreken over blessures.
"Als je een blessure hebt, dan doe je toch alle oefeningen om weer snel op te knappen?"
Voor ik er erg in had, floepte "Dus je wilt, dat hij op zijn knieën voor je komt liggen!" uit mijn mond.
Nadat we uitgelachen waren kreeg ik te horen: "Je lijkt zo braaf."
Enkele tellen later gevolgd door: "Tot je je mond open doet...."

Ik zocht het hogerop en trok mijn schaatsen aan en zette mijn helm op en ging op de 250-meterbaan de kussens weer met een douchetrekker droogtrekken. Donderdag volstond feitelijk één ronde. Nu kwam na een derde keer droogtrekken er nog steeds water vanaf.

Het lijkt licht werk, naar je gaat je spieren na een rondje binnen- en buitenboarding best wel voelen. Ik reed tussendoor een rondje of 4 om de spieren weer los te rijden. En ik keek intussen van bovenaf naar de shorttrackwedstrijd voor de jeugd. Onder hen waren diverse schaatsers, die ik les gegeven heb.



Over in totaal 20 rondjes deed ik een uur. Na nog even kort met een paar bekenden gepraat te hebben, liep ik in het zonnetje de 5 kilometer terug naar huis.

Toen ik net thuis was ontving ik van een vriend een foto van het Leidsch Dagblad met foto's over 3 oktober door de jaren heen.

Het betrof het uitbeelden van de Nieuwjaarsduik tijdens de optocht van 3 oktober 2011.

Na afloop doken we in de Zoeterwoudse singel.

In deze kledij gaf ik de burgemeester een handje. Ik ben netjes opgevoed. U ziet, de braafheid druipt van me af....

"Jij spoort niet!"

Leidens Ontzet is een dag met veel tradities. Eén ervan is de koraalzang in het Van der Werffpark. Daar zou ik samen met Ada aan meedoen, maar zij moest naar de begrafenis van een overleden tante in Lekkerkerk, zodat ik in mijn eentje naar de mooie Leidse binnenstad fietste. Nou ja, in mijn eentje? Een stoet van fietsers begeleidde mij.

Onder leiding van Wim de Ru zongen we een negental liederen, die met Leidens Ontzet te maken hadden.

Voor het Wilhelmus was de traditionele toespraak van mijnheer Den Tonkelaar, die zoals gebruikelijk historische feiten met hedendaagse zaken vermengde en deze met veel humor bracht.

Na afloop stroomde het park leeg. Dit gaf mij de gelegenheid om Wim de Ru te bedanken voor de rommelige maar zeer gezellige samenzang van meer dan 1000 mensen.
Chris de Waard van Sleutelstad stond in de buurt en sprak mij aan met "Jij bent er altijd als er wat de doen is." We raakten met elkaar aan de praat en hij vroeg: "Wat ga je straks doen?"
Ik antwoordde: "Ik ga straks hardlopen."

"Jij spoort niet!"
"Maar ik sport wel!", was mijn snedige weerwoord.

Op weg naar huis reed ik langs enkele mooie delen van de Sleutelstad. Thuisgekomen deed ik een laag kleding uit en liep ik een rondje van 6 kilometer langs de rand van de Stevenshof.

Na de boterbloemen stuitte ik op dit prachtige affiche van IJshal De Vliet.


Ik douchte me en na een vroege lunch fietste ik om even over half 1 naar de binnenstad van Leiden om bij de Witte Singel naar de optocht te kijken met het thema "Als een komeet".
Ik zag trainingsmaat Aad Kleijweg staan en voegde me bij hem. 




Zo kwam "Raket naar de maan" van "Kuifje" langs.

Als kind las ik de stripverhalen van "Kuifje" graag.





Ook de films van "Star Wars" kwamen aan bod.




Feestvieren kon ook met een vliegende schotel.


Het kan zijn, dat ik niet goed heb opgelet, maar "The Spiders from Mars" heb ik niet kunnen ontwaren.

Wandelend naar mijn fiets kwam ik "Krasse knar" Arthur van Winsen tegen, met wie ik een tijdje bijpraatte. Daarna fietste ik naar huis op deze frisse en wisselvallige 3 oktober.

Daar schreef deze 70-jarige zich in voor de Leiden Marathon van 10 mei 2026. Ik spoor dan wel niet, maar ik sport wel!!!!

Flavium

Vroeger ging ik op 2 oktober steevast naar een optreden van "The Shoes", maar dat is met dank aan Johan Derksen voltooid verleden tijd. Zodoende voelde ik mij vrij om op een verzoek van Bas Warnink in te gaan om samen een optreden van "Flavium" in Hoofddorp te bezoeken. Deze in 1969 opgerichte bluesgroep zou diverse nummers van "Fleetwood Mac" spelen uit de tijd van Peter Green.
Om kwart voor 5 fietste ik naar Leiden Centraal, waar het heel druk was vanwege de Taptoe en de kermis. Om 20 over 5 had ik de sprinter naar Hoofddorp, vanwaar ik naar "Duycker" wandelde. Terwijl ik op Bas wachtte, bekeek ik de trekker, die in de hal van Cpunt stond.

Deze bleek van Nardus van Tol te zijn geweest, één van onze naaste buren aan de Hoofdweg in Nieuw-Vennep.

In Asturias worden dit soort tractoren nog steeds gewoon gebruikt.


We gingen een vorkje prikken bij pizzeria "Amici", waarna we bij "Duycker" nog een IPA dronken, voordat we de grote zaal betraden voor het concert. Daar stonden we naast Lammie Peters, met wie we vaak bardiensten gedraaid hebben in "De Hobbit".

De groep begon met eigen werk, waaronder hun eerste hit "Nightlife". Na dit blokje blues schakelde men over op "Fleetwood Mac".

Het klonk goed, alleen de bluesstem van zanger Bert Vrieling paste niet zo goed bij de nummers van Peter Green. 



Tijdens de pauze kwam ik Ton van Alphen tegen, met wie ik in de jeugd van DIOS vaak in het elftal zat. Ton was een veel scorende spits met als hoogtepunt 16 doelpunten van de 21-0 tegen NAS. Hij vond mij een goede loper in het veld.
Na de pauze volgde nog een blok "Fleetwood Mac".

Het slot was weer voor eigen werk van "Flavium".


Gitarist Erwin van Ligten speelde de sterren van de hemel. Bij de toegift zei ik, dat het wel leek of Jimi Hendrix aan het spelen was. Later las ik, dat hij in een tributeband nummers van deze legendarische gitarist speelde.
Kortom, we hadden een heerlijke muziekavond gehad met zo'n 200 andere muziekliefhebbers. Om 23.40 had ik de trein naar de Sleutelstad, waar ik om middernacht aankwam. Het was inmiddels 3 oktober.

Rondetijdenbord

Gisteren was er een prachtige zonsopgang toen we de ontbijttafel dekten.


Na het ontbijt vertrok Ada naar haar moeder, terwijl ik richting IJshal De Vliet fietste. Daar had ik om half 10 met Elfstedentochtmaat Frits van Huis afgesproken om samen te gaan schaatsen op de 250-meterbaan. We moesten testen, of het rondetijdenbord nu goed werkte.
Ik had een schema uitgedacht van 100 rondjes, dat ik dinsdag bij de eerste training van de "Krasse knarren" ga gebruiken. Het is een piramide van 1 tot 10 met telkens 1 rondje rust tussendoor en vandaar weer terug naar 1. Tot en met 10 is dit 55 en terugtellend van 9 tot 1 is 45. Samen kom je dan op 100 uit.

We reden beiden met een transponder om en konden constateren, dat het rondetijdenbord.

Frits had nieuwe schaatsschoenen en kreeg last van zijn voeten. Hij ging van het ijs af om een tape te plakken op een knokkel om blaren te voorkomen. Ik gebruikte die tijd om met de douchetrekker langs de kussens van de boarding te schaatsen. Je zag de eerste keer de waterdruppels naar beneden vallen. De tweede ronde viel er beduidend minder.

We stopten, toen we 100 rondjes samen hadden gereden. Ik had een tiental rondjes van 250 meter meer gereden. We dronken in de kantine van IJshal De Vliet koffie en warme chocolademelk, waarna ik bij "De Helianth" boodschappen ging doen. Op weg naar huis fietste ik nog langs Aad Kleijweg om hem te feliciteren met zijn verjaardag.
Thuisgekomen douchte ik me, lunchte en keek of de 112 rondjes al op mijn Sporthive en de Vinksite stonden. Helaas bleek dat niet het geval te zijn en ook de volgende dag niet.
Het rondetijdenbord werkt goed, maar de koppeling met internet moet nog wel gemaakt worden. Maar ja, daar is een testrit ook voor bedoeld: kijken of er iets nog niet goed is. Je kunt er beter nu achter komen dan na de opening van de ijsbaan op 5 oktober.