Mosklokje

De dag begon ver voor de wekker. Om 4 uur werd ik wakker, maar de slaap kwam niet meer terug. Maar zoals mijn moeder altijd zei: "Al slaap je niet, je rust toch!"
Volkomen uitgerust stapte ik om 7 uur uit bed om een half uur later met Ada te ontbijten.

Om half 9 stapte ik in het ochtendgloren op de fiets naar IJshal De Vliet om met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen. Onderweg kon je genieten van de prachtige winterluchten.





Het schaatsen ging als vanouds. Een Diesel moet even op gang komen, maar eenmaal op stoom dendert deze door. De 20 rondjes op kop waren wat dag aangaat illustratief. Ik reed 16 rondjes vlak in 36 seconden, maar een snel groepje had ons al driemaal gelapt. Een vierde keer vond ik te gek, dus we eindigden met driemaal een 35-er en een slotronde van 34,7.
Met een peloton van 15 "Krasse knarren" aangevuld met een vijftal losse schaatsers, die met ons meereden, hadden we trouwens een behoorlijk lang peloton.

Moe maar voldaan na 122 rondjes liep ik naar de trap naar de kantine en zag op het sedumdak deze paddenstoelen staan. Het bleek een mosklokje te zijn. En wij maar denken, dat erop een ijsbaan alleen een chronometer en een bel voor de laatste ronde aanwezig was....

Met een achttal "Krasse knarren" dronken we aan een zéér lange Stammtisch koffie en thee met een oliebol erbij. Meester Prikkebeen prikt de dagen van december op zijn hoed, wij prikten een vorkje.

Ik fietste snel naar huis, waar ik me douchte en om kwart over 12 lunchte ik met mijn vrouw. Om 1 uur had ik op de Oostdwarsgracht een afspraak over "Glibbers op glissen". Ook Rick van Oosterhout kwam naar het pand van Coördesign, waar we keken wat de mogelijkheden waren, naar de oplage en het tijdpad. Eind januari moet er een voorlopige offerte liggen, eind juni moet al het voorwerk klaar zijn, zodat "Glibbers op glissen" eind oktober kan verschijnen.
In de Leidse binnenstad deed ik in een vijftal winkels wat kleine boodschappen, waarna ik via de Oostvlietweg naar huis pedaleerde. Er was weer een mooie zonsondergang.

Een stukje verderop zag ik een mandarijneend.

De zonsondergang was ook mooi te zien op de landijsbaan van Voorschoten.




Het wachten is op een stevige ijsvloer, zodat de watervogels plaats kunnen maken voor ijsvogels....