Peilingen

Aan de vooravond van de Tweede Kamerverkiezingen volgen de peilingen elkaar in hoog tempo op. Sommige partijen dalen, anderen schieten als paddenstoelen uit de grond.

Voor de eerste keer na de Herfstvakantie kwamen de "Krasse knarren" weer bijeen  in IJshal De Vliet om op de 250-meterbaan onze piramide van 100 rondjes weer gezamenlijk af te leggen. Om half 9 fietste ik er naar toe. Ik vertrok met droog weer, maar halverwege ging het dusdanig hard regenen, dat ik gedwongen was om mijn regenbroek aan te trekken.
Bij de verkiezingen bepaalt de opkomst der stemgerechtigden voor een flink deel de uitslag. Bij de "Krasse knarren" is de opkomst iedere keer weer anders. Een vast gegeven bij ons is, dat het schaatsseizoen na de Herfstvakantie pas écht begint. Zo ook vandaag. De opkomst was dit seizoen nog niet zo hoog geweest!
Doordat de transponders net als gisteren doelloos om de enkels gebonden waren, verschenen op het rondetijdenbord geen tijden en ook het aantal ronden niet. We moesten dan ook vooral op het gevoel rijden.

Wat dat aangaat leek het veel op de peilingen. Je weet wel, hoe de vlag er zo'n beetje bij hangt, maar exact weet je het niet. Zelf had ik gisteren in mijn eentje de afstand afgelegd, die we vandaag met een man of 20 af zouden leggen.

Soms ging het wat rustiger, vaak ging het in rondjes van 36 tot 37 seconden, maar regelmatig ging het harder. Het was dan ook flink zwoegen. Maar hoe hard het echt ging, kwamen we niet te weten. Want meten is weten!

Wel was de 25 kilometer in pelotonvorm een goede peiling van de vorm van de individuele schaatsers. Je kon zien, welke schaatser in dit prille seizoen al in vorm is en wie er nog aan moet werken. 

De meesten van ons trainen voor natuurijs en in de praktijk betekent dat, dat je pas vanaf de Kerstvakantie in vorm moet zijn. Dat is echter slechts één deel van onze samenkomst. Minstens zo belangrijk is de gezelligheid.

Na aan de Stammtisch een kop thee gedronken te hebben met een achttal "Krasse knarren" werd ik op weg naar "De Helianth" gebeld door iemand van "Silvester". De bij het ophalen van "Asterix in Lusitania" beloofde knoflook stond niet klaar. 

Deze knoflook stond klaar. Ik haalde deze op en fietste daar mee door naar de volkstuin. Onderweg kwam ik Elfstedenmaat Jos Drabbels tegen. Met hem praatte ik even bij, voordat ik mijn weg vervolgde. Ik zette de knoflook in het schuurtje en zette de franjehoed op de foto.


Na even met Ada gepraat te hebben, fietste ik naar huis, waar ik de koeienboleet kiekte.


Ook een paar laatbloeiers kwamen aan de beurt.

De wilde chicorei.

Het bezemkruiskruid.

Het boerenwormkruid.
Om 2 uur was ik thuis, waar ik de was ophing en me douchte. Om half 3 lunchte ik. Op de radio kwam even later de laatste peilingwijzer. Morgen ga ik naar de stembus in de overtuiging, dat mijn vorm goed op peil is.

Woorden doen ertoe

 
(Open de afbeelding met de rechtermuisknop om deze in een nieuw tabblad te vergroten)
Met taal kun je op allerhande manier spelen. Een letter verschil kan al een wereld van verschil maken. Om in de sfeer van bovenstaande vertalingen te blijven: Het leven begint met een race van eikel naar eicel.

Zelf een enkele spatie kan dit effect al hebben. Een tovenaar, die zegt "Ik heb Toverkracht!" , komt in een heel andere categorie terecht dan met de woorden: "Ik heb To verkracht!"

En de bij de betaling van een dichter is het heel anders, als hij per vers betaald wordt of pervers....
Kortom: woorden doen ertoe. Zeker nu de verkiezingscampagne zijn kookpunt nadert.



Toegegeven, in Amerika gaat het er nog een stuk ruiger aan toe dan bij ons, maar wij kunnen er ook wat van.


Menigeen raadpleegt kieswijzers om tot de juiste keuze te komen.


Asiel en migratie zijn alweer belangrijke thema's.


Want taalproblemen zorgen ervoor, dat niet altijd alles goed gaat.

De campagnes van de partijen gaan trouwens ook niet altijd even vlekkeloos....




Andere verkiezingsthema's komen wat minder aan bod.


Inmiddels is ook de polarisatie fors toegenomen.


Derhalve wens ik u wijsheid toe met het laten horen van uw stem.


Want woorden doen ertoe....

"Het ligt in ieder geval niet aan jou?"

Vanmorgen fietste ik na het ontbijt in stromende regen naar IJshal De Vliet. De Herfstvakantie is achter de rug en vandaag zou ik voor de Schaatsschool weer schaatsles geven aan volwassenen.

Zou, want er was niemand voor de beginnersgroep. Voor mij geen probleem. Dan ga ik gewoon voor mezelf schaatsen. Lekker werken aan zowel de techniek als de conditie. Mijn plan was om 100 rondjes te gaan schaatsen. Probleem was, dat het rondetijdenbord niet werkt. Alex Lebbink probeerde het te resetten, maar zonder resultaat. 
Daar ik de enige schaatser op de baan was, die met een transponder rondreed en het zou kunnen zijn, dat de batterij opgeladen zou moeten worden, haalde Alex een trainerstransponder voor me. Er gebeurde nog niets, hetgeen aan Alex de enig juiste opmerking ontlokte: "Het ligt in ieder geval niet aan jou?"

"Deze opmerking zal ik bewaren voor huiselijk gebruik", kondigde ik aan. En ik vertrok voor de rest van de 100 rondjes. De rondetijden moest ik berekenen aan de hand van de klokken in het midden.

Deze bleken tussen de 36 en 37 seconden te liggen. Zonder versnelling of oplopende rondetijden, zoals van een stayer mag worden verwacht. Daar ik sneller klaar was met de 25 kilometer, plakte ik er nog 5 kilometer aan vast. Na 120 rondjes stapte ik van het ijs af.

Na een kop thee gedronken te hebben bij de andere trainers fietste ik in de regen naar huis toe. Daar douchte ik me, hing ik de was op en lunchte. In regenpak fietste ik naar Katwijk, waar Ada en ik een afspraak hadden met Edwin Minnee. Onderweg maakte ik een tussenstop bij de bibliotheek van Valkenburg, waar ik met mijn voormalige collega Nelina Houwaart bijpraatte.

Bij deze "Krasse knar" werd ik vakkundig geknipt. Morgenochtend zie ik hem weer in IJshal De Vliet, waar hij met andere scherpe ijzers aan de slag mag. Daarna was Ada aan de beurt om haar haar te laten wassen en knippen.

Op de terugweg hadden we zowaar een keer geen regen....

Klimaatmars

Vandaag was de zoveelste klimaatmars, waar Ada en ik aan deelnamen. Ditmaal was het op de eerste dag van de wintertijd.

We konden dus lekker wat langer blijven liggen op deze regenachtige zondagmorgen.

Na het ontbijt maakten we een lunchpakket klaar en na de koffie en thee fietsten we via de Landgoederenroute naar Den Haag toe. Vlak bij de A12 stalden we onze fietsen en wandelden naar het Centraal Station, waar we met Bas en Nel hadden afgesproken. 
We zagen hen al snel te midden der duizenden mensen, die uit de stationshal kwamen gelopen. Met zijn vieren gingen we naar het Malieveld, dat aan het vollopen was. Daar kwam ik iemand tegen, die net als ik natuurijs eiste.

We kwamen een aantal mensen van "De Luchtfietsers" tegen, met wie we langs de Waddenzee gefietst hebben, terwijl Spinvis op het podium speelde.

Zoals zo vaak liepen er aardig wat creatieve mensen rond bij de Klimaatmars.
Na diverse toespraken vertrok een lange stoet de Haagse binnenstad in. De Klimaatmars was begonnen.

Een enkeling was alvast aan het oefenen voor als de zeespiegelstijging uit de klauwen loopt.

Met Ada's zus Marja en haar dochter Maria liepen we met tienduizenden anderen over de brede wegen. 
Op sommige plekken voerde ik wat droogtrainingsoefeningen uit. Vlak voor de ingang van de Javastraat zagen we Rob Jetten langs de kant staan. Hij was één der lijsttrekkers, die meegelopen hebben met de klimaatmars.


Na de Hofvijver en het Binnenhof gepasseerd te zijn, gingen deze Grootouders voor het klimaat even wat drinken.

Dat deden we bij "The Three Sisters Pub".
Gelaafd liepen we naar het Centraal Station, het eindpunt van de Klimaatmars. Daar namen we afscheid van onze vrienden en wandelden Ada en ik naar onze fietsen. Daar zag ik dit bijzondere blad hangen.
Via de Landgoederenroute fietsten we met halverwege de lampen aan naar huis. Toen we nog geen 10 minuten thuis waren, ging het na een droge middag regenen. We hadden geluk gehad met het weer bij deze Klimaatmars.