1 april of: "Kijk uit, het is hier druk!"

Het is een eeuwenlange traditie: 1 april leent zich voor allerhande grappen. Maar ja, met allerhande clowns aan het bewind, die met oprecht amateurisme denken hun land of zelfs de wereld te kunnen regeren, vergaat het lachen je af en toe.





En als je denkt alles gehad te hebben....

....dan hebben we Marjolein Faber nog voor de overtreffende trap. Zij weigerde te tekenen voor de lintjes van COA-vrijwilligers, die mensen, die zich bijvoorbeeld inzetten bij taalcursussen voor asielzoekers. 

Het toekennen van lintjes is een zorgvuldig voorbereide zaak. Je krijgt niet zomaar een Koninklijke onderscheiding. Daarvoor moet je jarenlang je vrijwillig ingezet hebben voor de samenleving. Toet nu toe was het a-politiek. Maar ja, als je een blindganger op een ministerszetel zet, die het amateurisme tot kunst heeft verheven, dan vraag je om brokken.

De prijs voor de beste 1 aprilstunt gaat zonder enige twijfel naar Marjolein Faber, die zo ongeveer de hele Tweede Kamer schoffeerde. Ze heeft 1 april politiek overleefd, maar of dat voor 2 april ook opgaat, is nog maar de vraag.
Zelf gaf ik mij trouwens ook over aan oprecht amateurisme. Ik geef het toe: ik ben een amateursporter en zal dat mijn leven lang blijven. Het grote verschil is echter, dat ik daarmee niemand schade berokken.
Na het ontbijt liep ik van huis uit naar IJshal De Vliet. Dat deed ik als training voor de Leiden Marathon van 11 mei. Via de Korte Vliet liep ik naar het jaagpad langs de Vliet. In de verte zag ik een wandelaar en nog verder weg een fietser.
Ik was dan ook hogelijk verbaasd, toen ik achter mij iemand hoorde zeggen: "Kijk uit, het is hier druk!"
Het was een fietsende begeleider van een paar roeiers. Op de Vliet zag je heel wat roeiers. Nu liep ik ongeveer 11 kilometer per uur, maar de roeiers gingen heel wat harder.

Zij gingen een kilometer of 14.

Bij het keerpunt raakte ik met de begeleider in gesprek. Hij bleek als kind van mij schaatsles te hebben gekregen.
"Aan het oefenen voor Los Angeles?", vroeg ik?

"Die man is een kanshebber!", kreeg ik als antwoord.

De Olympische Spelen zal ik nooit halen, maar schaatsen op 1 april vind ik ook wel wat hebben. Op de funbaan in IJshal De Vliet reed ik op niet gedweild ijs, dat spiegelglad was, een minuut of 20 mijn rondjes in een rustig tempo.

Het ijs op de 250-meterbaan was niet meer berijdbaar. Op sommige punten zag je zelfs het beton al.

Het geschaafde ijs verdween via de Mammoth in de stortkoker.


Ik liep in het lentezonnetje naar huis toe. Daarbij liep ik langs de ijsbaan van de Stevenshof.

Narcissenloop

 
Na de Tulpenmarathon aan het begin van de maand in IJshal De Vliet werd het tijd voor de Narcissenloop op de laatste dag van maart.

Na het ontbijt liep ik naar de volkstuin, waar ik de planten in de kas water zou geven. Op weg er naar toe zag ik een bijzondere plek, waar kennelijk ook nog steeds narcissen kunnen bloeien.

Het was in het begin vrij fris, maar de opgaande zon kreeg steeds meer kracht.

Na mijn taak als waterdrager volbracht te hebben, kon ik aan de tweede helft van mijn duurloop in aanloop op de Leiden Marathon beginnen.

Ik liep naar de doodlopende Nieuwe weg tussen Wassenaar en Voorschoten.

Hier vlakbij ligt KNMI-meetpunt Voorschoten. Hemelsbreed ligt dit meetpunt op anderhalve kilometer afstand van ons huis. Op de schaats zou ik, mits er een ijsvloer van deze lengte naar het meetpunt zou liggen, er binnen 4 minuten kunnen zijn....

Lopend deed ik er een stuk langer over. Na een loop van ruim 11 kilometer douchte ik me, terwijl de weegschaal net 66,2 kilo had aangegeven.
Ik fietste naar de imker in Leiderdorp, waar ik in ruil voor een tas vol lege honingpotten een pot honing mee naar huis kreeg.

Gewaarschuwd door Toos & Henk deed ik vandaag verder geen boodschappen. Een gewaarschuwd mens telt voor twee!

Met een fietsrit naar de volkstuin aan het eind van de middag bracht ik het maandtotaal op 1058 kilometer en het kwartaaltotaal op 2910 kilometer. In Groningen zouden ze zeggen: "'t Kon minder!"

7 jaar

 We werden om half 7 wintertijd wakker.

Dat was echter half 8 zomertijd.

Onze oudste kleinzoon was 7 jaar geworden. Na het gebruikelijke rustig aan doen op zondagmorgen fietsten we om 11 uur weg. Via Voorschoten trapten we met tegenwind naar de Vogelplas om via Nootdorp naar de Delftse Hout te rijden. Daar namen we bij "BuytenDelft" cappuccino, warme chocolademelk een een stuk wortelcake namen.

Langs de Zweth pedaleerden we naar Rotterdam. Tot onze verbazing hadden we meewind. De wind was gedraaid.

Hierdoor waren we iets eerder dan verwacht bij onze 7-jarige kleinzoon, die we van harte konden feliciteren.

Met onze dochters erbij hadden we een gezellige middag met taart, kleine hapjes en thee en een IPA-biertje. Om 5 uur fietsten we met de wind tegen via Pijnacker en de Driemanspolder naar Stompwijk en vandaar langs de Vogelplas en het spoor naar de Stevenshof. 

Onderweg zagen we kluten en bergeenden.

Op de heenweg hadden we 34 kilometer afgelegd, op de terugweg 33. 

Doordat we grotendeels tegenwind hadden, waren de 67 kilometer, die we vandaag weggetrapt hadden, best zwaar te noemen.

Jeu de Boer

Wij hadden een uitnodiging gehad van Elfstedenmaat Wil Verbeij voor een feest bij Jeu de Boer in Hazerswoude. Een feest om uiteenlopende redenen, waar mijn schaatsvrienden en wij ons creatief op uit konden leven.

Op een mooie maar frisse lenteavond fietsten Ada en ik naar Hazerswoude via Zoeterwoude-Rijndijk over het fietspad langs de N11. Op de plek van bestemming was het al behoorlijk druk. Bij binnenkomst speelde Peer van den Burgh gezellige muziek op zijn accordeon.

Er waren aardig wat IJVL-ers en hun partners aanwezig, dus we hadden een gezellige avond met een hapje en een drankje, waarbij we even bij konden praten, terwijl we de lachspieren af en toe goed trainden.

Om middernacht verlieten wij het feestgedruis en fietsen in het donker naar huis toe. Om half 2 vielen we in slaap. Doordat de zomertijd inging, zou het een korte nacht worden.

Arie Ravensbergenloop

We sliepen uit tot half 8, waarna we om 8 uur aan de ontbijttafel zaten. Van de vorst aan de grond hadden we niets gemerkt.

Het was nog frisjes, toen we bij de Oogstwinkel en "De Helianth" onze boodschappen deden. Na thuis koffie en thee gedronken te hebben, ging mijn vrouw naar de volkstuin. Met het oog op de Leiden Marathon ging ik weer hardlopen. 
Ik liep via Noord-Hofland naar IJshal De Vliet, waar de traditionele strijd om de Arie Ravensbergen Bokaal werd gehouden. Deze wedstrijd voor de jeugd werd georganiseerd door de Leidse shorttrackvereniging IHCL.

Ik kwam precies bij een dweilpauze, zodat ik nog even moest wachten, voordat ik wat van de wedstrijd kon zien. Maar geen nood, in de IJshal kom ik altijd wel bekenden tegen, waarmee ik even bij kan praten. Dat deed ik dan ook met Hermien Ravensbergen, Sebastiaan Scargo, Jeroen Straathof en Evelien van Leeuwen.

Na een vijftal races te hebben gezien, ging ik weer naar huis lopen. Als hardloper was ik wat dun gekleed voor een langduriger verblijf in de koele ijshal. In de zon en uit de wind warmde je snel genoeg weer op.

Na 9 kilometer looptraining begint de loopconditie ook beter te worden.

Clubwedstrijden

De tijd, dat ik jaarlijks meedeed aan clubwedstrijden ligt al een tijdje achter ons. Dan hebben we het toch echt over het begin van de 21e eeuw.

Dit jaar kwam het goed uit, dus ik schreef me in voor het IJVL-kampioenschap in IJshal De Vliet. In een lichte miezerregen fietste ik naar de Marie Diebenplaats, waar op de 250-meterbaan de kortere afstanden zouden worden verreden: de 250 meter, de 500 meter, de kilometer en de schaatsmijl. Niet bepaald mijn afstanden.
Toch bekroop mij een vreemd gevoel bij het zien van de startlijst. Ik was namelijk de enige 65-plusser. Het zou toch niet....?
De mini's gingen als eersten van start. Daar zaten kinderen uit mijn beginnersgroep bij, dus rustig inrijdend op de blauwe baan kon is al schaatsend hen nog aanwijzingen geven.
Mijn 500 meter ging in 1.20. Een opening van 46,3 en een slotronde van 36,9.
Maar ja, ik ben dan ook beter op de 500 rondjes dan op de 500 meter....

Na de dweilpauze mocht ik een 1500 meter rijden. Na een opening van 49.1 kwam een vlakke schaatsmijl op het scorebord: 37.2, 36.4, 36.8, 37.1 en 37,2. Dit resulteerde in een eindtijd van 3.53.8. Even ter vergelijking: Jaap Eden reed op 11 januari 1893 op het Paterswoldse meer een wereldrecord op de 1500 meter van 2.35. 

Ik zou op minstens 2 rondjes gereden zijn op de 250-meterbaan.....
Desondanks bleef ik de enige 65-plusser, die het prima naar zijn zin had. Ik werd luid aangemoedigd door de IJVL-kinderen, van wie ik er heel wat de beginselen van het schaatsen bijgebracht heb. 
Daar er geen aparte categorie 65+ was zoals bij de opening van de Corbolutunnel, greep ik zoals verwacht naast de prijzen, maar kwam zoals verwacht wel in het bezit van de rode lantaarn.
Met de 64 rondjes, die ik vandaag geschaatst heb, kwam mijn jaartotaal in IJshal De Vliet op 8237 rondjes. Op de Vinksite sta ik daarmee in Leiden op een stevige tweede plaats.

Ik ben geen schaatser van de korte baan, maar van de lange adem!

Japanse kersenbloesemloop

Om half 8 stapte ik uit mijn bed en trok mijn hardloopschoenen aan om op mijn nuchtere maag een duurloop van ruim 6 kilometer te maken. De training voor de Leiden Marathon gaat nu echt beginnen.

Het had vannacht op klomphoogte licht gevroren.

Ik liep in het ochtendgloren naar het Valkenburgse meer, waar men gestadig doorgaat met de zandwinning.

Langs het strandje, waar geen zwemmers te ontwaren waren op deze koude ochtend, zag ik nog wel een drietal andere lopers op dit vroege uur.

Vanaf de Kwantum Hallen liep ik terug naar de Stevenshof, waar ik over de Rijndijk naar de Schenksloot rende. Daar stond een mooie Japanse kersenboom in bloei.

Na uitgezweet te hebben stapte ik met een gewicht van 65,8 kilo onder de douche. Na de Japanse kersenbloesemloop kon ik gaan ontbijten.