Op het eind van het seizoen zijn er altijd de clubwedstrijden. Hier doe ik meestal aan mee, omdat ik dan als niet-licentiehouder een keer een paar afstanden kan rijden. Nu zijn het meestal niet mijn geliefde afstanden: de 500 en de 1500 meter, terwijl ik het moet hebben van het duurvermogen. Ik kom derhalve vaak als drager van de rode lantaarn uit de strijd.
Wie dat niet heeft, is Roxanne van Hemert. Dit IJVL-lid, dat op de Havo een jaar met mijn kunstschaatsende dochter in de klas zat, is vorige week in Zakopane wereldkampioene allround geworden bij de junioren. Voorafgaand aan de clubwedstrijden werd ze gehuldigd door IJVL-voorzitter Sjaak Stuyt en PvdA-wethouder Marc Witteman, die zich actief in wil zetten voor een nieuwe ijsbaan in of vlak bij Leiden. Het is te hopen, dat hij deze week niet struikelt over de Stadsgehoorzaal.
Met Hen van den Haak, Jos Drabbels, Andrea Landman en Paul Verkerk brachten we de tijd voor onze 500 meter door in de kantine van de Uithof. Zowel de 500 meter als de schaatsmijl moest ik aantreden tegen Jens Postma. Over de sprint kan ik kort zijn. Ik bleef met 59.86 maar net onder de minuut, daar ik mee wilde gaan met Jens. Ik bleef daardoor te veel harken en kwam niet lekker in mijn slag.
Voor de 1500 meter nam ik me voor om gewoon lekker op techniek te gaan rijden. Het liep best wel lekker en met 2.52.45 bleef ik 0,14 seconden onder mijn oude persoonlijke record. "Een sluwe verbetering" zei Paul Verkerk. "Je gebruikt de Boebka-methode: iedere keer het record met een heel klein stukje verbeteren. Dat is veel slimmer, dan in één keer een heel stuk van het record af halen." De mentale coach haal je er zo uit!
Met mijn 10e plaats in een veld van 12 veteranen, pardon, masters, had ik dit jaar voor de verandering een keer niet de rode lantaarn.
"Roxanne, you don't have to put on the red light..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten