Op vrijdag de 13e maart stond de taartenwedstrijd gepland. Zo laat in het seizoen is deze clubwedstrijd nog nooit gehouden. Het aantal deelnemers was dan ook minder dan de afgelopen jaren. Desondanks was het heel gezellig bij deze wedstrijd over 2 en 4 rondjes in de Leidse ijshal.
Toen ik aankwam bij de ijshal had de IJVL net de Andries Kwik-bokaal gewonnen. Nienke Snel, Willemijn Welvaart en Julie Straver kwamen trots hun medaille laten zien. Als eerste trainer van deze kinderen heb ik een klein beetje bij kunnen dragen aan dit succes. Succes heeft immers vele vaders....
Bij het inrijden op de binnenbaan schoot Max Blondeau mij aan. Woensdag waren de scholierenkampioenschappen geweest, en onafhankelijk van elkaar hadden twee ouders hem aangeschoten, dat de kinderen op vrijdagmiddag zo leuk les kregen! Vooral de speelse aanpak werd erg gewaardeerd. Toch leuk om te horen, dat je inzet gewaardeerd wordt. Wie wat van mijn aanpak over wil nemen: kijk in 2008 onder het kopje "Schaatsles voor beginnende schaatsers".
Bij de taartenwedstrijd kwamen de G-schaatsers het eerst aan bod. Ik heb met Nel Klinkhamer haar rondje meegereden. Vanaf de binnenbaan gaf ik de G-schaatsers nog wat aanwijzingen en vooral aanmoedigingen.
De rest van het deelnemersveld, waarbij de veteranen de grootste groep vormde, mocht daarna aantreden. Het ijs was, zoals gebruikelijk, goed. Gerard Snel (what's in a name?) reed twee clubrecords bij de masters. Dat zat er voor mij niet in. Met 48.17 en 1.34.00 bleef ik zelfs vrij ver boven mijn p.r.'s van 45.25 en 1.25.69. Omgerekend betekent dat ik rondjes 24 gereden heb. Vlak voor ik naar de ijshal ging, had ik gekeken naar de 1000 meter in Vancouver. Daar reden ze rondjes van 25 seconden. De toppers gaan dus bijna 2 keer zo snel: in één rondje zou ik nagenoeg gedubbeld worden!
En om het nog erger te maken: met mijn tijd over 2 ronden, gereden op dezelfde dag op dezelfde baan, was ik alleen bij de jongens mini's als winnaar uit de bus gekomen. Sterker nog, zelfs met mijn p.r. zou ik bij de welpen geen potten hebben kunnen breken.....
Toch heb ik best wel lekker gereden. De rechte einden liepen perfect, maar in de bochten kon ik deze snelheid niet vasthouden. De ronding is bijna uit mijn ijzers, maar er is al te veel van afgeslepen om ze nog een keer te kunnen ronden. En aan het eind van het seizoen moet je niet overstappen op nieuwe ijzers. Ik zal het er gewoon mee moeten doen dit seizoen.
Na afloop stond ik aan de bar met Martin Langbroek en Frank Damen te genieten van de laatste Palm van het schaatsseizoen en vooral van de laatste ritten van de 5 kilometer in Vancouver. Vooral de rit van Enrico Fabris en Trevor Marsicano was van een ongeëvenaarde schoonheid. De 19-jarige Amerikaan won met 12 honderdste van een seconde. Ook Havard Bokko kwam dichter bij wereldkampioen Sven Kramer dan ooit, dus de komende jaren gaat deze Fries geduchte concurrentie krijgen. We gaan mooie jaren tegemoet bij het schaatsen.
Ook van het aandeel van de IJVL daarin, want twee weken na het behalen van het goud bij het wereldkampioenschap junioren door Roxanne van Hemert kwam Laurine van Riessen op de 1500 meter op de 6e plaats op het WK afstanden. De eerste Olympische nominatie is binnen.
Zo ver zal ik het nooit schoppen. Op mijn niveau is er de traditionele taart, waar elke deelnemer een stuk van kreeg, en deze was erg lekker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten