Er was slchts één klein smetje op deze schaatsochtend. Ik was vergeten om een blarenpleister te plakken op het bootvormige botje. Halverwege de piramide wist ik weer, waarom ik altijd een blarenpleister plak op dit uitstekende botje net onder mijn linkerenkel. Laat ik het anders zeggen: ik kreeg een extra oefening in afzien.
De opkomst was trouwens behoorlijk groot. Op een paar mensen, die naar de Weissensee waren na, was iedereen van de donderdagochtendgroep er. Iedereen was nog zeer enthousiast van het schaatsen op natuurijs. Met een flink aantal had ik vorige week over de Kagerplassen gezworven. Met een sliert van 25 personen reden we de klassieke piramide van 5, 10, 15, 20 en 25 rondjes en dan telkens weer met 5 naar beneden. Het tempo lag behoorlijk hoog. Vrijwel iedereen had op het natuurijs flink aan zijn conditie gewerkt.
We waren niet de enige groep op de baan. Een kleine 30 schaatsers kreeg les van de vroegere kernploegschaatsers Martin Hersman en Ralf van der Rijst. In het begin hadden we er even last van, omdat sommigen van hen in onwetendheid zonder te kijken vlak voor ons treintje overstak, waardoor we moesten remmen en laveren om een botsing te voorkomen. Maar toen de les eenmaal begonnen was, had dit probleem zich vanzelf opgelost.
Het was de rest van de ochtend gezellig druk op de ijsbaan, met nog een tiental "losse" schaatsers en een kunstrijgroep op de binnenbaan.
En als schaatsliefhebber konden we helemaal genieten als Martin Hersman en/of Ralf van der Rijst een baantje trokken op snelheid. Wat een techniek! Wat ziet schaatsen er dan eenvoudig uit. En dichterbij als op het moment, dat één van deze oud-kernploegleden je inhaalt, kun je deze superbe schaatstechniek niet te zien krijgen.
Al met al is de overstap van natuurijs naar kunstijs wel eens minder geweest....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten