Ik had om kwart voor 1 afgesproken met Hans Boers om vanaf station Voorschoten te gaan hardlopen. Het was voor mij alweer 3 weken geleden, dat ik me aan deze beweging bezondigd had. Als er natuurijs ligt, spaar ik mijn krachten liever voor het kilometers vreten op de schaats. In de afgelopen natuurijsperiode schat ik, dat ik een kleine 600 km gereden heb.
In het begin had ik bij het hardlopen een lichte pijn in mijn rechterlies, maar na een paar km verdween de pijn zoetjesaan. Wij waren intussen aanbeland in de Horsten, zeg maar de royale achtertuin van Willen-Alexander. Er waren veel wandelaars, vaak met een camera bij de hand, om van dit sprookjesachtige bos te genieten. De twee hardlopers deden dat ook met volle teugen!
Wij hadden geen fototoestel bij de hand, maar dit prachtige aquarel van mijn trainingsmaat Wierd Wagenmakers geeft de sfeer goed weer. Het was wel bijzonder, dat ik af en toe de sloot passeerde, waar ik 2 weken geleden nog geschaatst had op zaterdagmiddag. Vanaf het ijs zien de Horsten er toch weer heel anders uit. Na 8 km genieten van het hardlopen door een besneeuwd landgoed, gingen we ieder weer op huis aan.
Ik maakte nog een bochtje via de Vogelplas, in de verwachting dat deze nog grotendeels open zou liggen na ruim een week dooi. Want ook vandaag dooide het nog lichtjes. Maar tot mijn stomme verbazing lag de Vogelplas nog helemaal dicht. De sneeuw op het ijs was gesmolten, dus als het gaat vriezen komt er volgens mij een redelijke ijsvloer te liggen op de plek, waar nu een grauwe massa ligt. Het zal niet zulk superijs worden zoals vorig jaar, maar vergelijkbaar met de afgelopen natuurijsperiode.
Thuis gekomen keek ik nog even op www.weerwoord.be waar de omslag naar kouder weer toch langzamerhand vastere vormen aan gaat nemen.
Als dit uit zou komen, dan kunnen we halverwege deze week de ijzers weer onderbinden op de Vogelplas!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten