Loosdrechtse plassen

Op de gebruikelijke tijd van half 10 vertrokken we vanaf de Leidse IJshal naar Loosdrecht. Met Wil Verbeij, Jaap de Gorter en René Strelzyn vertrokken we in de auto van Wil naar Oud-Loosdrecht. Hier parkeerden we bij "De driesprong", waar we het ijs op konden. Via het mobieltje hoorden we, dat Jos Drabbels en Sophie Stein ook onderweg waren.




Op de weidse met sneeuw bedekte ijsvlakte voelde je goed, dat er beduidend meer wind stond dan de afgelopen dagen. We reden een stuk besneeuwd ijs een paar keer op en neer, voordat dit duo arriveerde. Hierbij kwamen we Gerard Snel en Willeke van der Weijden tegen, die vanaf Tienhoven waren vertrokken op de schaats.
Met Jos en Sophie vertrokken we onder een bewolkte hemel richting Tienhoven, naar de Vijfde plas. Het eerste stuk reden we langs de palen, die als een soort bakens de veilige route aangaven.

Er volgde een stuk tussen eilanden met allerlei tuintjes door. Een prachtig stuk met goed glijdend ijs.



Toen we weer op het meer aankwamen, moesten we via een kistwerk naar de Vijfde plas. Hier moest je goed uitkijken, waar je veilig kon schaatsen, want dit was wat dat betreft het onveiligste stuk van de tocht van vandaag.
Op de Vijfde plas wachtte ons een geveegde baan van bijna 9 km. Met de vrij stevige wind in de rug vlogen we over het ijs heen. Tot de baan een bocht maakte: tegenwind op een groot meer is een heel ander verhaal. We reden in drie duo's: Jaap en Wil reden voorop, Jos nam Sophie op sleeptouw en ik deed dat met René.
Na één rondje namen we onze eerste stop voor de warme chocomel. In de luwte van de koek-en-zopietent merkte je duidelijk, hoe koud de wind het maakte: de temperatuur lag immers net onder het vriespunt, maar de gevoelstemperatuur gaf iets heel anders aan. We reden nog 2 rondjes, voor we aan de erwtensoep begonnen. Jos en Sophia gingen ons verlaten, terwijl wij nog 2 rondjes reden. Het ijs was over het algemeen goed, maar er waren een paar plekken, waar sneeuwijs was opgevroren of waar lange, diepe scheuren in het ijs zaten. Om de haverklap gingen op die plekken mensen onderuit.
Het passeren van het kistwerk vereiste nu een halve slalom. We kozen er vervolgens voor om de zoveelste Loosdrechtse plas linea recta over te steken, net als veel andere schaatsers. Dat hadden we beter niet kunnen doen, want het sneeuwijs was hier slecht begaanbaar: werkijs met veel opgevroren randen en ribbels, die je door de sneeuw niet zag. Met de wijsheid achteraf: we hadden beter de route van vanochtend tussen de tuinen door kunnen nemen.
In het bekakte café/restaurant Amice namen we nog koffie en chocolademelk, voor we met 55 km schaatsen in de benen richting Leiden reden. Hier was ik op tijd om nog een uur les te geven aan kinderen in de Leidse IJshal.
Thuis gekomen besloten we, na een paar telefoontjes en het raadplegen van www.schaatsforum.nl om morgen vanaf Rijpwetering te gaan schaatsen richting Kaag en Hanepoel. Wat is ons land toch mooi vanaf het ijs!