Synchroonzwemmen

Met zijn zessen kwamen we vanochtend om half 11 in Ankeveen aan. Joop van Kleef, Bauke Dooper, Hans van der Plas, Edwin Minnee en Dick van Beelen waren mijn schaatsmaten vandaag. We begonnen in hetzelfde café als gisteren en na de koffie en warme chocolademelk schaatsten we naar het meertje, waar we gisteren 10 tot 12 rondjes gereden hadden.
Waar Ankeveen dit jaar bij de sneeuwval tot nu toe ontzien was, was er gisterenavond 5 á 10 cm gevallen. Het reed dus een stuk zwaarder dan gisteren. Maar op het meertje stond een nog hardere wind dan gisteren, dus grote gedeeltes waren schoongewaaid. Nog steeds was er jachtsneeuw, dat met grote snelheid over het spiegelgladde zwarte ijs geblazen werd om achter rietkragen sneeuwduintjes te vormen.
Na een aantal rondjes gereden te hebben, gingen we op avontuur. Hoewel, avontuur? We volgden de tientallen schaatssporen op de brede sloot achter één van de vele rietkragen. Tot alle sporen pal langs een rietkraag gingen. Hier moesten we dus oppassen. Hans van der Plas ging hier voorop, met Edwin Minnee op een meter of 5 achter hem.

Net toen we dachten, dat Hans de zwakke plek gepasseerd was, verdween hij grotendeels uit het zicht. Hij stond tot aan zijn ribbenkast in het koude water. Nu had hij afgelopen maand op een schip op de Oostzee gezeten met temperaturen tot min 20, maar dit was toch wat anders.

Edwin wilde een touw pakken om dat naar Hans toe te gooien, maar zo ver kwam hij niet. Kennelijk stond hj ook op een te zwakke plek en hij verdween tot zijn knieën in het ijskoude water. Hans was na een minuut watertrappelen eindelijk uit het wak gekomen en via de rietkraag liep hij naar ons toe, samen met Edwin, met wie hij zo mee kan doen aan het Katwijks kampioenschap synchroonzwemmen.

We schaatsten via de veilige route naar het café terug, waar Hans zijn natte kleren uit deed. Ik liep naar de auto, waar ik een tas met een complete set droge schaatskleren ophaalde. Je hoopt het nooit nodig te hebben.....
Dit is dus een gratis Toertochttip: neem altijd een volledige set droge schaatskleding mee, van thermisch ondergoed tot aan trainingsjack aan toe.
Terwijl Hans zich aan het omkleden was, reden wij naar het meertje, waar we over het zwarte ijs reden. Toch begon hier op het stuk langs de dijk steeds vaker wat gekraak te beluisteren. Het dooide lichtjes in het zonnetje en met zo'n 5 cm sneeuw op het ijs moet het toch minstens 3 graden vriezen om dezelfde dikte te behouden.
Na een rondje of 7 gereden te hebben kwam Hans van der Plas aangereden in mijn reservekleding. Je moet als Katwijker er een hoop voor over hebben om je in kleding van de Leidse IJVL te mogen hullen!
Nu we het toch over de schaatsuitrusting hebben. Edwin Minnee heeft een kapperszaak in Katwijk en hij reed, net als Bauke en ik, op kluunschaatsen. Hij noemde het "homoschaatsen". "Ach, kappers hebben nu eenmaal de naam homo te zijn, dus dan maakt het ook niet meer uit als je op homoschaatsen rijdt!"

Met Hans erbij gingen we het middelste meer weer verder verkennen. Zodoende kwamen we weer op de brede sloot uit, waar we een groep van een man of 6 ruim 200 meter voor ons uit zagen rijden. Zij volgden onze sporen en reden recht op het wak af. En ja hoor, ook uit deze groep gingen er twee synchroonzwemmen in hetzelfde wak!
Wij reden terug naar het meertje, reden daar twee rondjes en reden weer naar de brede sloot.
Hier zagen we een paar mensen uit een smal slootje dwars door de bossen komen. Wij reden in omgekeerde richting en kwamen uit bij een dammetje. Op een brede sloot schaatsten we terug naar het café voor de snert en om onze proviand te nuttigen.
Bij het wegrijden na de lunchpauze kwamen we Dick de Bles tegen. Met hem reden we naar het kleine meer. We kluunden door de sneeuw over het dijkje en reden via een bocht naar de opstapplaats bij het weiland aan de Bergseweg.
In tegenstelling tot de vorige keer was hier niet geveegd, zodat het ploegen door de sneeuw was. Toen Dick en Edwin halverwege dit meer over wilden steken op het zwarte ijs, gaven de sterren in het ijs duidelijk aan, waarom hier nog niet geveegd was.
De beide schaatsers keerden snel om en we reden terug naar de sloot langs het dijkje.
Edwin wilde toch natte voeten halen en bij het van het ijs stappen lukte het voor de tweede keer op deze winterdag. Via het smalle slootje door het bos reden we naar het meertje met zwart ijs toe, waar we tot half 3 nog rondjes bleven schaatsen in de harde wind met jachtsneeuw.

Via de bossloot reden we terug naar het café, waar we om 3 uur onze schaatsen uitdeden en onder het genot van warme chocomel nog zaten na te genieten van onze prachtige tocht op en voor sommigen in de Ankeveense plassen. Hans van der Plas, met wie ik volgende week bij IJsstrijd 200 km ga schaatsen voor de Nierstichting, vroeg aan mij: "Ik krijg vandaag zeker de hoofdrol in jouw verslag?"
Dat had Hans goed geraden!