Huldiging

Het was donderdagochtend de laatste trainingsochtend van de krasse knarren, waarbij een aantal mensen even in het zonnetje werden gezet: ijsmeester Dries Breugom en de vrijwilligers Hermien Ravensbergen en Teun de Reede, alsmede Martien Wijnands, die de schema's op dinsdagochtend in de gaten hield. Zelf doe ik dat op donderdagochtend, maar er stond een vergadering gepland op mijn werk, waar ik niet onderuit kon. Maar gezien alle vrijheid, die ik deze winter gekregen heb om op natuurijs te kunnen schaatsen, ga ik daar niet moeilijk over doen.

Ik hoop in de toekomst nog vaker van deze vrijheid te kunnen profiteren als natuurijs is. Je moet af en toe een spiering uitgooien om een kabeljauw te vangen.
Nu kwam het toevallig goed uit, dat ik vroeg moest beginnen met werken. Zodoende kon ik om half 4 weer naar huis om me in sportkleding te hullen voor de huldiging van 4 deelnemers aan de Olympische Spelen in Vancouver: Laurine van Riessen en Bob de Jong, die beiden met een bronzen medaille uit Canada terugkeerden en Margot Boer en Liesbeth Mau-Asam, die beiden op de vierde plaats bleven steken, dus net buiten het podium.
Er stonden ongeveer 200 leden van de ijsclubs uit de regio bij het bordes van het Stadhuis aan de Breestraat, de meesten in schaatskleding gehuld. Met 4 Donkervoorts kwamen de Olympiagangers aangereden. Onder de klanken van dweilorkest "De flierefluiters" en luide toejuigingen beklom het kwartet de monumentale trap.



In de grote zaal werden ze in het zonnetje gezet door o.a. demissionair PvdA-wethouder Marc Witteman, die vorig jaar de IJshal gered heeft door kordaat ingrijpen, door de wethouder van Kaag en Braassem, door KNSB-voorzitter Doekle Terpstra, door Aad Kagenaar en door IJVL-voorzitter Sjaak Stuijt.




Als rode draad door alle toespraken liep de noodzaak van de bouw van een 400-meterbaan in Leiden. Gezien de problemen van de Uithof dit seizoen geen overbodige luxe: het toont de kwetsbaarheid van de infrastructuur in Zuid-Holland op het gebied van kunstijs. Er werden dan ook oranje t-shirts uitgereikt met de tekst: Supertijden.... Straks ook in Leiden?
Eén ding is zeker: ik zal die supertijden niet rijden!
Ik ben meer voor het lange werk. Net als "toeschouwer" Henk Angenent, die ik in mijn IJsstrijd-jack aan kon spreken in zijn functie van ambassadeur van deze toertocht op Flevonice ten behoeve van de Nierstichting. Het was tijdens en na afloop van de toespraken heel gezellig in het Stadhuis, waar ik heel veel bekenden tegen kwam, terwijl er veel foto's werden gemaakt.

Uiteraard ging ik IJVL-trainer Laurine van Riessen feliciteren met haar superprestatie en mocht deze slaapkop voor het eerst van zijn leven een Olympische medaille vasthouden: het brons woog behoorlijk zwaar.
Om half 7 vertrokken de Olympiërs in de Donkervoorts naar de IJshal voor het tweede gedeelte van de huldiging. Ooit ben ik zelf in wat toen nog de Menkenbaan heette, gehuldigd. Dat was in januari 1997 tijdens de eerste schaatsles, die ik op vrijdagmiddag gaf na het uitrijden van de Elfstedentocht.

Gezeten op een slee werd ik voortgetrokken door de kinderen van mijn trainingsgroep.



Bij de Vondellaan aangekomen was het een drukte van belang. De jeugd van de schaatsverenigingen uit de regio mochten schaatsen met deze vier toppers. Het was dan ook heel druk, toen zij om 7 uur kwamen aangereden.


Om 20 over 7 betraden Bob de Jong, Laurine van Riessen, Margot Boer en Liesbeth Mau-Asam het ijs. Veel rondjes hebben ze niet gereden: ze hadden het veel te druk met handtekeningen uitdelen!

Om 8 uur vertrokken we naar boven, waar in de kantine de afsluiting plaats vond van deze zeer gezellige huldiging. Met Frans van Rijn en Bas Koster dronk ik een Palm, alvorens te luisteren naar de slottoespraak van ceremoniemeester Frank Steenkamp.

Bij het weggaan kreeg ik van Wouter van Riessen te horen, dat ik woensdagavond werd verwacht bij de naar Haarlem verplaatste clubkampioenschappen. Meestal ben je niet zo blij, als een tandarts zegt, dat je volgende week terug moet komen, maar nu kom ik met veel plezier!