Scheefwoners

Nederland staat in Europa bekend als het braafste jongetje van de klas. Als er weer eens een Europese maatregel wordt uitgevaardigd, is onze regering er als de kippen bij om deze uit te voeren, ook als deze indruist tegen de belangen van de eigen bevolking.

Een recent voorbeeld is de liberalisering van de post. Nederland liep hierin fier voorop en het resultaat kennen we: onze postbodes moesten gaan concurreren met buitenlandse firma’s, die zich niet hoefden te houden aan de CAO en zo met oneerlijke concurrentie TNT op de knieën wisten te krijgen.

De postbode als beroep gaat verdwijnen: duizenden ontslagen van vast personeel en voortaan is het nog een leuke bijbaan voor scholieren en studenten.
Je zou verwachten, dat onze demissionaire regering lering uit dit falend beleid getrokken zou hebben, maar niets is minder waar. Nu is de sociale huurmarkt aan de beurt. Europese bureaucraten hebben bedacht, dat corporaties oneigenlijke staatssteun ontvangen, omdat ze geen winst mogen maken en de overheid zich derhalve garant stelt voor de leningen. De corporaties mogen straks nog maar 90% van de huizen, goedkoper dan € 647,- per maand, verhuren aan mensen met een inkomen van hooguit € 33.000,-.

Dit ligt geheel in de lijn met het “probleem” van de scheefwoners, dat een aantal politieke partijen heeft ontdekt: mensen die te goedkoop wonen in sociale huurwoningen in vergelijking met hun inkomen. Die partijen komt dit Europese voorstel dus heel goed uit. En voor de zoveelste keer wordt er in Nederland een armoedeval gecreëerd. Iedereen in een sociale huurwoning is begonnen met een vrij laag inkomen, want anders kwam je er gewoon niet voor in aanmerking. Door hard werken maak je promotie, je gaat meer verdienen en ineens kom je boven één of andere financiële grens en ben je scheefwoner.
Want bureaucraten kijken alleen naar dit soort grenzen, het moet immers niet te moeilijk voor ze worden. Er wordt dus niet gekeken naar de lasten, die iemand te dragen heeft of hoeveel personen van zo'n bedrag moeten leven. Welnu, hier is zo’n scheefwoner, die samen met zijn vrouw 3 studerende kinderen mag onderhouden. Alleen aan collegegeld zijn we al € 5000,- per jaar kwijt. Daar komt nog eens € 620,- per maand bij aan ziektekostenverzekering, hetgeen in januari wel eens richting € 700,- zou kunnen gaan. Tikt al lekker aan. En dan willen ze nog eten, drinken, kleding en studieboeken ook! We kunnen ons dit alleen veroorloven, doordat we samen meer verdienen dan die beruchte € 33.000,-.

Na 1 januari 2011 zijn we, als het aan minister Van Middelkoop ligt, ineens zwaar in overtreding, net als zo’n 650.000 andere huurders. Wie gaat straks bepalen, welke 10% straks in zijn huurhuis mag blijven wonen? Of mag je er straks wel blijven wonen en gaat je huur dan fors omhoog? Lijkt me niet geheel in overeenstemming met artikel 1 van de Grondwet: "Allen die zich in Nederland bevinden , worden in gelijke gevallen gelijk behandeld". Want waarom zouden 2 buren, die in exact dezelfde woning wonen bij dezelfde eigenaar, een totaal verschillende huur, de een misschien zelfs het dubbele van de andere, moeten betalen?
En wat zijn je rechten, als de corporatie je wegens een “te hoog” inkomen uit je huis wil zetten? En waar kun je dan terecht?

Nog buiten het feit, dat een verhuizing klauwen met geld kost en je wellicht gewoon erg tevreden bent over het huis en de buurt, waarin je woont, ga je door het passeren van een inkomensgrens er ineens fors op achteruit door “marktconforme”huurprijzen. Is dit wat de VVD, de partij van beoogd premier Mark Rutte, in de topjaren van Hans Wiegel bedoelde met hun verkiezingsleus “Loon naar werken?”

Het enige, weinig aanlokkende alternatief voor scheefwoners is om dan maar minder uren te gaan werken, zodat je dan onder bovengenoemde inkomensgrens blijft. Als je toch armoede moet lijden, dan maar armoede met meer vrije tijd om leuke dingen te kunnen doen, zoals schaatsen en lezen en fietsen en wandelen met Ada.

Johan Cruijff zou zeggen: "Ieder nadeel heb zijn voordeel".
Als dit massaal gebeurt, gaan ze in Den Haag misschien overstag. De politici zijn iedere keer weer verbaasd, dat de burgers van Nederland zo boos zijn en weinig vertrouwen hebben in de politiek.
Nou, ik begrijp het wel!