Minister Van der Stoelgang van Boutenlandse Zaken

Gisteren is Max van der Stoel op 86-jarige leeftijd overleden, in de jaren '70 minister van Buitenlandse Zaken in het roemruchte kabinet Den Uyl, vermoedelijk het kabinet met het hoogste gehalte aan kleurrijke personen. Daarnaast staat hij ook bekend als iemand, die zich actief inzette voor de mensenrechten en vooral als degene, die de vader van Maxima Zorrigieta wist te overtuigen, dat hij beter afwezig kon blijven bij het huwelijk van zijn dochter. Dit zorgde voor de beroemde traan bij het spelen van "Adios noniño" door Carel Kraayenhof.

Voor veel mensen zal dit het hoogtepunt van het huwelijksfeest van Maxima met Elfstedentochtcrack Willem-Alexander van Buren zijn, maar voor Jaap de Gorter en mij was dat toch echt de stofzuigerscene. Terwijl de kerk al vol zat met genodigden, voornamelijk hoogwaardigheidsbekleders, liepen er nog een paar mensen te stofzuigen!
Met dat ultieme hoogtepunt van de uitzending op het netvlies gingen we op 2 februari 2002 samen hardlopen naar en door park Cronesteyn, Jaap zelfs in korte broek. Het was dan ook een graad of 15. Begin februari!
Maar Max van der Stoel zal in mijn herinnering vooral blijven hangen als Minister Van der Stoelgang van Boutenlandse Zaken. Mijn vriend Bas Warnink deed als dienstplichtige in 1976 en 1977 zijn uiterste best om de Russen buiten de deur te houden, hetgeen aardig gelukt is. Tijdens zo'n gedwongen periode slaat de verveling vaak toe, die je als jonge mannen onder elkaar met melige humor probeert te verdrijven.
Nu is het taalgebruik onder militairen niet altijd even fijnbesnaard. Derhalve kwamen op een gegeven moment de grappen en grollen over bouten, met als ultieme hoogtepunt Minister Van der Stoelgang van Boutenlandse Zaken.

In die tijd stonden Bas en ik in het weekeinde in "De Hobbit" in Nieuw-Vennep achter de bar, dus deze grol werd uiteraard met mij gedeeld. Dit was vlak voor wij met Thea, de zus van Bas, Nel Arends en Joep Kapiteyn op vakantie zouden gaan naar Ierland. De grappen over bouten kwamen deze vakantie regelmatig terug. We passeerden immers regelmatig een "roundabout".

Een fraaie volzin, waar we onze niets vermoedende Ierse gastheren af en toe op trakteerden, was: "It's only about a bout".
Tijdens deze autovakantie wandelden we regelmatig, hoewel stappen wellicht beter op zijn plek was. Het leven in Eire speelt zich immers goeddeels in de pub af. En daar hoorden we regelmatig Ierse folkmuziek, zoals die van "The Bothy Band".

In een muziekwinkel kocht ik de lp "Old Hag, you have killed me" van The Bothy Band, die we een maand ervoor nog op hadden zien treden op Pinkpop.


Naast een lp van "The Bothy Band" kocht ik als vakantiesouvenir ook nog een lp van de Schotse folkrockgroep "Five Hand Reel".

Want ik hou toch meer van muziek dan van bouten....