Vier tellen later hoorde ik een flinke donderklap.
Dat was dus nog geen 1500 meter bij me vandaan. Ik besloot de route aan te passen en het kale stuk over de kale Kooltuinweg in te ruilen voor het veiligere fietspad langs Katwijk aan den Rijn. Hoe dichter ik bij Leiden kwam, hoe minder nat de sneeuw werd.
Vanmorgen lag er een laagje sneeuw van een centimeter. De fietspaden naar Katwijk waren niet allemaal gepekeld. Vooral de Cantineweg was niet geheel glibbervrij. Dat betekende dus voorzichtig fietsen.
Vanmiddag speelde dat niet. De temperatuur was boven nul gekomen en de sneeuw was als sneeuw voor de zon gesmolten. Zelfs de doorgaans lagere dauwpunten, ook wel bekend van de term "op klomphoogte", kwam in het grootste deel van het land boven het vriespunt uit. Het tekent deze kwakkelwinter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten